Różewicz's play from 1968 is rather a dramatized picture, closer to the open formula of poetry than to the traditional dramatic structure. This is an important voice of a poet concerned about the future of the world. The drama shows a civilization threatened with extinction, dominated by consumerist ideals, mental emptiness, disappearance of authorities and moral decay. The title character symbolizes life, energy and the immutability of the basic laws of nature. In Barański's staging, he moves in a wheelchair. The piece consists of two parts. The first takes place in a botanical garden, the second in the scenery of a huge junkyard, which symbolizes modern civilization.

Sztuka Różewicza z 1968 roku jest raczej udramatyzowanym obrazem, bliższym otwartej formule poezji, niż tradycyjnej strukturze dramatycznej. To ważny głos poety zaniepokojonego przyszłością świata. Dramat ukazuje cywilizację zagrożoną zagładą, zdominowaną przez ideały konsumpcyjne, pustkę mentalną, zanik autorytetów oraz rozkład moralny. Tytułowa bohaterka symbolizuje życie, energię i niezmienność podstawowych praw natury. W inscenizacji Barańskiego porusza się na wózku inwalidzkim. Utwór składa się z dwóch odsłon. Pierwsza rozgrywa się w ogrodzie botanicznym, druga w scenerii olbrzymiego złomowiska, które symbolizuje współczesną cywilizację.