Изключително задълбоченото изследване на следвоенното общество, което прави Аида Бегич, представлява прекрасно свидетелство за издръжливостта на човешкия дух - видяно през очите на жени от три поколения. Годината е 1997-а, само две години след края на ожесточения, кръвопролитен конфликт, разкъсал Югославия. В Славно, Източна Босна - село, чиито обитатели са предимно жени и деца или сирачета, останали без бащи, оцелелите се мъчат да съберат отломките на своя живот. Надия не знае със сигурност каква е съдбата на мъжа й. Нейната подрастваща дъщеря все още се надява по някакво чудо баща й да се завърне. Алма, която знае, че съпругът й никога няма да се върне, живее с две сирачета.

The daily hardships of a war-scarred Bosnian village, where all that remains are widows and orphans, are painstakingly documented in this first feature from director Aida Begic. Snow offers insight about the psychological aftereffects of the 1992-95 civil war from a distinctively female point of view without showing any of the brutality or carnage.

Bosnie, 1997. Quatre jeunes femmes, deux vieilles dames,quatre fillettes, un vieil homme et un jeune garçon vivent à Slavno, un village dévasté par la guerre. Leurs familles ont été tuées et les corps n’ont jamais été retrouvés. À force de vivre en présence de leurs disparus, les femmes du village se sont créées un monde très particulier dans lequel ce qui n’est pas là est bien là. Alors qu’elles essaient de vivre en maintenant intacts leurs souvenirs et leurs rêves, elles ont fait de leur village un pays idéal, sans même s’en rendre compte.

Βοσνία 1997. Τέσσερις νέες γυναίκες, δύο γριές, τέσσερα κορίτσια, ένας ηλικιωμένος άντρας κι ένα αγόρι ζουν στο κατεστραμμένο απ’τον πόλεμο χωριό Σλάβνο. Πολλά μέλη των οικογενειών τους έχουν σκοτωθεί και οι σοροί τους δεν έχουν βρεθεί. Διατηρώντας ζωντανή την παρουσία των αγαπημένων τους που χάθηκαν, οι γυναίκες έχουν δημιουργήσει έναν πολύ ιδιαίτερο κόσμο στον οποίο οι απόντες είναι εντούτοις παρόντες. Το Σλάβνο είναι ξεκομμένο απ’τον υπόλοιπο κόσμο, όμως το πρώτο χιόνι απειλεί με ολοκληρωτική απομόνωση. Δύο επιχειρηματίες επισκέπτονται αναπάντεχα το χωριό, ζητώντας απ’τους κατοίκους να το εγκαταλείψουν έναντι αμοιβής. Οι ντόπιοι βρίσκονται απέναντι σ’ ένα δίλημμα: να δεχτούν αυτή την προσφορά που θα τους σώσει τη ζωή αλλά θα διαλύσει την ψυχή τους; Μια ξαφνική καταιγίδα παγιδεύει τους επιχειρηματίες στο Σλάβνο και τους αναγκάζει να αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο πρόβλημα: την αλήθεια.

"A hó nem azért hull, hogy betakarja a földet, hanem, hogy az állatok nyomot hagyjanak benne." Kelet-Bosznia, 1997. Hat nő, egy nagyapa, négy lány és egy kisfiú élnek Slavno világtól elzárt, háború pusztította falujában. Rokonaikat és barátaikat megölték, holttestük soha nem került elő. Az első hó teljesen elzárja a falut, életveszélybe sodorva annak lakóit. A veszély még nagyobb lesz, amikor egy makacs fiatal nő, Alma vezetésével a falubeliek úgy próbálnak kitörni a szegénységből, hogy szilvalekvárt, gyümölcsöt és zöldséget kezdenek árulni az elhagyott országút mellett. Két üzletember érkezik Slavnóba, és pénzt ígérnek a falubelieknek, ha kiköltöznek a házukból. Az embereknek dönteniük kell: elfogadják-e az ajánlatot, amivel esetleg megmenthetik az életüket, de elveszítik a lelküket? Vihar tör ki, így az üzletemberek Slavnóban rekednek, ahol nagyobb problémával kell szembesülniük, mint amire számítottak: az igazsággal!