Basri, 55 year old, every day walks for miles along the tracks working as a railroad watchman. His nagging thought is finding his son. Eighteen years ago, while the boy was studying at the university in Istanbul, the police took him into custody for antigovernment activities. Then, he mysteriously disappeared.

Basri è un uomo di 55 anni, lavora come guardiano ferroviario e ogni giorno percorre circa 20 chilometri a piedi per controllare lo stato dei binari. Puntualmente, ogni primo e quindici del mese scrive una lettera alla polizia per avere notizie sulla scomparsa del figlio Seyfi, avvenuta misteriosamente diciotto anni prima, quando il giovane si era appena trasferito a Istanbul per studiare all'università. L'unica cosa che Besri sa è che il figlio era stato fermato dalla polizia per attività antigovernative prima di sparire senza lasciare alcuna traccia, provocando anche la morte della madre.

Basri, demir yollarında yol bekçisi olarak çalışmaktadır ve yalnızdır. Tek oğlu olan Seyfi tam 18 yıl önce, okuduğu üniversitede öğrenciyken gözaltına alınmış ve o günden sonra hiç kimse Seyfi’den başka bir haber alamamıştır. Bu durumda ne ölüdür Seyfi ne sağ, ne vardır ne de yok… Basri’nin oğlu kaybolduktan altı yıl sonra karısı da ölmüştür. Basri oğlunun kayıbından sonra yavaş yavaş toplumdan soyutlamaya başlamıştır kendini. Onu günden güne çepeçevre saran bir umut yaşatmıştır bugüne kadar. Her gün kontrol etmek için üzerinde yürüdüğü tren yolları, on sekiz yıldır aralıksız her ayın başında ve ortasında oğlunu bulmaları için yazdığı dilekçeler… Anadolu’nun bereketli toprakları ve onu sarıp sarmalayan uçsuz bucaksız tren yolları, umut ve vicdan…