Докато работи по Записки по един филм за Индия, Пазолини възнамерява да разшири обхвата на темата с въпроси като религията и глада, както и с проблемите на страните от Третия свят. Планът му е да заснеме епизоди, представящи действителността в различни места - в африканските и арабските страни, в Латинска Америка и гетата на чернокожите в Щатите. Подобно начинание обаче се оказва невъзможно за изпълнение по ред причини, една от които - трудното му продуциране. Остават неизползвани големи отрязъци заснет материал, "Записки по поема за Третия свят" и сценарият на "Баща-дивак", публикуван по-късно.

导演在非洲的某地，给人们呈现，拍摄这个故事，并在此取景，完成了一部前所未有的电影，即一位黑人俄瑞斯忒斯的神话传说。

The director presents takes and scenes filmed on location in Africa for a film-that-never-was, a black Oresteia.

Le réalisateur montre à des étudiants son ébauche d'un film inspiré d'Eschyle sur l'Afrique.

Dalla Tanzania all’Uganda, Pier Paolo Pasolini percorre l'Africa cercando i corpi e i luoghi per un film in forma di ‘film da farsi’, liberamente ispirato alla trilogia dell’"Orestiade di Eschilo". L’Africa, che negli anni Sessanta stava dolorosamente uscendo da secoli di colonialismo, è vista da Pasolini come lo spazio di un processo di metamorfosi dal mondo arcaico alla modernità, dove l’irrazionalità primigenia deve coesistere con il “nuovo mondo della ragione”. È la voce dello stesso Pasolini a guidare lo spettatore in un itinerario filmico che assume una natura eterogenea e ‘impura’ di saggio per immagini, analisi antropologica e diario di viaggio, con squarci visionari e poetici. Le immagini girate dal poeta-regista sui “silenzi profondi e paurosi” dell’Africa si confrontano a violente sequenze documentarie sulla guerra del Biafra, a un esperimento musicale con Gato Barbieri “nello stile del jazz”, a brani di rituali primitivi funebri o gioiosi.

파솔리니는 아이스킬로스의 고대 그리스 비극 『오레스테스』를 현대 아프리카를 배경으로 찍으려 했다. 이 다큐멘터리는 그 준비 작업 중 아프리카의 현실에 대해 품은 파솔리니의 단상을 담은 작품이다. 아이스킬로스와 현실의 사건, 풍경과 사람들을 분석하는 파솔리니 자신의 목소리는 영화에 예외적인 힘을 부여한다.

Um documentário sobre um filme por vir. Pasolini reúne o material de pesquisa que rodou na África para fazer uma adaptação de Ésquilo, e expõe em over sua tese de que o continente descolonizado está submetido ao destino de ser uma grandiosa tragédia grega.

Tras el frustrado intento de rodar una adaptación de la Orestíada de Esquilo ambientada en África con actores africanos, Pasolini decidió juntar las escenas que consiguió grabar junto con otras de tipo documental acerca de la realización del film, incluyendo comentarios de tipo político y estético.