The Committee (1968)
← Back to main
Translations 4
Dutch; Flemish (nl-NL) |
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Title |
— |
|
||||
Taglines |
— |
|||||
Overview |
Een jonge man (Paul Jones) wordt tijdens het liften opgepikt door een succesvolle maar zelfgenoegzaam zakenman (Tom Kempinski). Verveeld en geïrriteerd door het kletsen van de zakenman bezwijkt de jonge man voor de verleiding en terwijl de man de motor van zijn Mercedes Benz controleert slaat hij de motor kap naar beneden en onthoofdt hem. Na een moment van bezinning in het bos besluit de man het hoofd weer aan het lichaam te naaien. De man komt weer bij kennis en vertrekt zonder te beseffen wat hem is gebeurd. Vrij snel na het incident wordt de jonge man opgeroepen voor een mysterieus comité. Bijeengeroepen in een landhuis, door mensen die schijnbaar veel macht hebben, wordt hem gevraagd om na te denken over zijn daden, die gemakkelijk zouden kunnen leiden tot de dood van andere mannen. |
|
||||
|
English (en-US) |
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Title |
The Committee |
|
||||
Taglines |
|
|||||
Overview |
The Committee, starring Paul Jones of Manfred Mann fame, is a unique document of Britain in the 1960s. After a very successful run in London’s West End in 1968, viewings of this controversial movie have been few and far between. Stunning black and white camera work by Ian Wilson brings to life this “chilling fable” by Max Steuer, a lecturer (now Reader Emeritus) at the London School of Economics. Avoiding easy answers, The Committee uses a surreal murder to explore the tension and conflict between bureaucracy on one side, and individual freedom on the other. Many films, such as Total Recall, Fahrenheit 451 and Camus’ The Stranger, see the state as ignorant and repressive, and pass over the inevitable weaknesses lying deep in individuals. Drawing on the ideas of R.D. Laing, a psychologically hip state faces an all too human protagonist. |
|
||||
|
French (fr-FR) |
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Title |
— |
|
||||
Taglines |
|
|||||
Overview |
Un jeune homme (Paul Jones) décapite l’homme qui l’a pris en stop avant de recoudre sa tête. De retour à son travail, il reçoit une lettre pour l’inviter à participer à un comité. Il devient paranoïaque, persuadé que le but même de l’existence du comité est de le juger. Voici un moyen métrage expérimental digne de son époque. La bande originale contient des morceaux rarissimes de Pink Floyd et une chanson d'Arthur Brown intitulée Nightmare. |
|
||||
|
German (de-DE) |
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Title |
— |
|
||||
Taglines |
— |
|||||
Overview |
—
|
|
||||
|