Една зимна сутрин е открито тялото на млада скитница, умряла от студ в канавката. Кое е това момиче? Започват да възстановят миналото й чрез разкази на свидетели, пресекли пътя й, но които със сигурност не са я разбрали... Казва се Мона и е избягала, за да се скита по пътищата и да изживее свободата си.

　　一天清晨某村庄的沟壕里出现了一具僵死的女尸。在警察的调查下，死者莫娜（桑德里娜•伯奈尔 Sandrine Bonnaire 饰）的流浪岁月由此被揭开。她身背大包四处露营，与落魄的流浪汉同居在一处房子里，一起抽烟睡觉。一个老妇人的女仆尤兰德满心羡慕莫娜和流浪汉的自在状态，不满男友保罗的简单粗暴。某夜保罗入室行窃打昏流浪汉，莫娜随即不辞而别。接下来她遇到了一对放牧的夫妇，他们给了她土地和住所，期望她能努力过上平静踏实的日子。莫娜不以为然重新上路，在路上搭便车结识了以研究树木为职业的兰迪尔，兰迪尔给予了莫娜短暂的帮助后两人便分道扬镳。此后莫娜又在途中结识了剪葡萄树枝的工人阿兹，无人知晓莫娜的流浪将把她引向何处……

一天清晨某村莊的溝壕里出現了一具僵死的女屍，臉色蒼白卻散發奇妙的安詳感，彷若只是沉沉睡去。本片從一個流浪年輕女子的死亡開始，以仿紀錄片的方式，訪問她曾遇上的人，回憶她遭遇的事，拼湊出一段為追逐自由不顧一切的流浪旅程。人人羡慕她的自由，把自己的願望寄託於她身上，她則一而再試圖逃開這一切，無人知曉莫娜的流浪將把她引向何處。此部片引出一個個核心問題：為甚麼一個女人會選擇過著流浪生活？而人究竟有沒有拋棄一切的自由？此部片不只是安妮華達的最尖銳的經典之作，也在影史上佔有一席之地。

En isnende kold vinter i det sydlige Frankrig. Et frossent kvindelig bliver fundet i en grøft. Hvordan endte hun der? Hvad var hendes historie? Hvem var hun? Instruktøren Agnès Varda har selv været med til overse digitaliseringen af denne version af filmen, der vandt både Guldpalmen i Cannes og kritikerprisen ved Filmfestivalen i Venedig.

In Zuid-Frankrijk wordt het dode lichaam van een zwerfster gevonden. De film behandelt in documentaire-stijl de laatste weken van haar leven, waarin ze allerlei mensen ontmoet, maar niemand haar echt leert kennen.

Mona Bergeron is dead, her frozen body found in a ditch in the French countryside. From this, the film flashes back to the weeks leading up to her death. Through these flashbacks, Mona gradually declines as she travels from place to place, taking odd jobs and staying with whomever will offer her a place to sleep. Mona is fiercely independent, craving freedom over comfort, but it is this desire to be free that will eventually lead to her demise.

Une jeune fille errante est trouvée morte de froid : c'est un fait d'hiver. Était-ce une mort naturelle ? C'est une question de gendarme ou de sociologue. Que pouvait-on savoir d'elle et comment ont réagi ceux qui ont croisé sa route ? C'est le sujet du film. Peut-on faire le portrait d'une fille difficile à saisir et dont toute l'attitude est refus. La caméra s'attache à Mona, racontant les deux derniers mois de son errance. Elle traîne. Installe sa tente près d'un garage ou d'un cimetière. Elle marche, surtout jusqu'au bout de ses forces.

Eine junge Frau wird an einem Wintermorgen tot in einem Straßengraben aufgefunden. Wer ist sie? Verschiedene Menschen legen Zeugnis ab. So setzt sich Stück für Stück die Geschichte von Monas Vagabundenleben zusammen: Ihr Weg führte sie erst zu David, mit dem sie ein Schloss “besetzte”, danach fand sie Unterkunft bei Bauern, dann begegnete sie dem tunesischen Saisonarbeiter Assoun. Und schließlich kam es zum Drama …

Ένα χειμωνιάτικο πρωινό το άψυχο σώμα της Μόνα, μιας κοπέλας που ζούσε στους δρόμους, βρίσκεται μέσα σε ένα χαντάκι. Κανείς δεν ξέρει ποια ήταν. Από το παζλ του παρελθόντος της λείπουν πολλά κομμάτια, τα οποία θα συμπληρώνονται λίγο-λίγο από τις μαρτυρίες των προσώπων που συνάντησε στο διάβα της...

גופתה הקפואה של מונה, אישה צעירה, מתגלה בעיצומו של החורף בתעלה בדרום צרפת. מכאן והלאה משתמשת אנייס ורדה בכלים דוקומנטריים כדי לשרטט פורטרט של החודשים, הימים, השעות והדקות האחרונים של חייה. את העדויות לחייה העצובים של מונה, מביאות דמויות שוליים של האנשים הרבים והשונים אותם פגשה בנדודיה. ורדה בוחנת בסרט את הערך והתוקף של התבוננותם של מספר רב של אנשים כדי להראות כמה אפשר לדעת על אדם אחד. מרסיסי המידע שיש לכל אחד מהם אודות מונה אנו למדים על מוצאה ועל חייה ועל נסיבות צאתה לנדודים, כשהיא נושאת על גבה את רכושה, מבקשת מקלט ואוכל מזרים ולעיתים עושה עבודות מזדמנות ועוקבים אחריה בתהליך ההידרדרות שהביא לבסוף למותה. סרט עצוב ונפלא שהביא לסנדרין בונר את פרס הסזאר על משחקה.

Valahol Dél-Franciaországban egy idegen, megfagyott lány holttestére bukkannak. Visszapillantásokban ismerhetjük meg a lány történetét, aki egy hátizsákkal és sátorral járta a vidéket. A film dokumentumszerű hitelességgel számol le a hobó-romantikával, és megrendítő képekkel mutatja, hogy a konvenciók el nem fogadása (a szabadság választása) egyre periférikusabb helyzetbe, végül a törvényen kívüliség állapotába sodorhatja az embert.

In un campo coltivato nel sud della Francia, all'alba di un giorno invernale, un contadino trova il cadavere di una ragazza. La polizia non riesce a identificare la giovane vagabonda e ritiene che questa sia morta per il freddo e gli stenti. Il film della Varda, premiato con il Leone d'oro a Venezia nel 1985, è costruito con una serie di flash-back. Parlano le persone che avevano conosciuto la ragazza prima della sua morte inspiegabile. Dalle testimonianze vien fuori il ritratto doloroso e commovente di una giovane ribelle che aveva scelto di vivere senza tetto né legge.

겨울, 농촌의 개울가에서 한 젊은 여성의 시체가 발견된다. 모나라는 이름을 가진 그 여성이 방랑생활 끝에 죽음에 이르게 되는 여정을 영화는 추적해 나간다.

제42회 베니스 영화제에서 OCIC상과 황금사자상을 동시에 수상하며 아녜스 바르다의 연륜과 견제함을 보여준 작품.

Film stanowi próbę rekonstrukcji ostatniego tygodnia życia pewnej bezimiennej kloszardki, której zamarznięte ciało znaleziono w jednym z rowów.

Uma jovem vagabunda é encontrada morta de frio: é uma história de inverno. O que podemos saber sobre ela e como reagiram aqueles com quem ela se cruzou na estrada, no Sul de França, durante esse inverno: outro vagabundo, uma empregada, um pastor filósofo, um podador tunisino, uma especialista em plátanos, um mecânico e uma velha senhora.

Uma jovem andarilha morre congelada no frio do inverno francês. Sua história e principalmente seus últimos dias são contados através das pessoas que cruzaram o seu caminho.

Батрак с фермы находит в канаве труп замерзшей женщины со спутанными волосами, в изношенной кожаной куртке и грязных джинсах. Это была Мона, яростно независимая бродяжка, чьи последние недели воссоздаются при помощи ретроспекции и в опросах людей, знакомых или встречавших Мону. Вскоре становится ясно, что никто толком ее не знал…

Varda hace un lírico réquiem de Mona, una adolescente vagabunda que es encontrada muerta, mostrando en flashback sus últimos meses de vida, su desarraigo social y sus relaciones con la gente que conoció.

Nimes şehri yakınlarındaki kırsal bölgede, bir hendeğin içinde donarak ölmüş genç bir kızın cesedi bulunur. Çeşitli "tanıklar" kızla daha önceki ilişkilerini anlatmaya başlarlar. Mona'nın bir yerden diğerine gezen, yaşayabildiği yerde, kim onu kabul ederse onunla yaşayan, mesafeli, bağımsız ve pek de sempatik olmayan bir kız olduğunu söylerler. Kızın tanıştığı kişilerde bıraktığı bilgi parçacıklarından, orta sınıf bir ailenin çocuğu olduğunu, sekreterlik eğitimi gördüğünü, bir ofiste çalıştığını ama bundan nefret ettiğini, sonunda yollara çıktığını, eşyalarını ve çadırını sırt çantasında taşıdığını, yiyecek ve kalacak yer dilendiğini, ve bazen biraz para kazanmak için çalıştığını öğreniriz. Agnes Varda'nın yine dokuz yıllık bir aradan sonra çektiği bu karanlık ve rahatsız edici film, onun en iyi yapıtlarından birisidir. '85 Venedik Altın Aslan ödüllü Yersiz Yurtsuz'da yönetmen amaçsız bir varoluşu sağlam bir biçimde incelemektedir.

Наймит із ферми знаходить у канаві труп замерзлої жінки зі скуйовдженим волоссям, в зношеній шкіряній куртці і брудних джинсах. Це була Мона, затята незалежна бурлака, чиї останні тижні відтворюються в спогадах тих, хто зустрівся їй на шляху. Незабаром стає зрозуміло, що особливо ніхто її й не знав.