Liverpool, 1956. Bud és un noi de dotze anys, sensible, tímid i introvertit que pertany a una família de classe treballadora. L'estreta relació que manté amb la mare i, especialment, la passió pel cinema, l'ajuden a afrontar l'ambient repressor i asfixiant de l'escola.

影片追溯巴德在利物浦的童年生活。巴德的父亲早逝，他和母亲哥哥生活在一起。巴德的大部分回忆充满怀旧的色彩。他在学校经常孤零零一人。白天，巴德身边的一张空书桌沐浴在阳光里，他想象着一只航船扬帆在桌前缓缓驶过。然而到了夜晚，巴德就被梦魔缠扰。卧室的墙上映出男同学粗野、伸长的手的黑影。巴德在家里逗留的时候，隔壁的家庭妇女海伦，总是对她没完没了地模仿好莱坞影星的丈夫柯利唠唠叨叨。当母亲建议巴德和同学一起返校时，他只是畏缩地后退，绝望地想自己根本没有朋友。在一次上体育课时，巴德双手抓住杠子吊在空中，然后落到地下室的台阶上。巴德有时坐在影院顶层楼座看电影，有时又坐在学校的附属教堂听人讲道。这些时候，他都感到自己对世界的真谛有所领悟。在课堂上，老师把背转过去，用他干哑的嗓音将腐蚀的过程进行分类、讲解…… 夜晚，一切依旧。附近传来一个女人的晚祷声。月亮穿过了云层，在遥远的天上发出寒冷的白光。

11歲的巴德，和母親及哥哥過著相依為命的生活。孤單的他，整日胡思亂想，觀察和聆聽這個世界，噩夢常在夜裡找上門，電影是他唯一慰藉，他也經常在戲院裡遊蕩…。日復一日，巴德長大了，當他回憶這段平凡又獨特的童年時，是怎麼樣的感受呢？

Bud haalt herinneringen op aan zijn jeugd in Liverpool in de jaren 50 van de twintigste eeuw, die hij voornamelijk doorbracht op school, thuis, in de bioscoop en in de kerk. Te zien is hoe hij met de bekende puberproblematiek en (homo)seksuele ontluiking worstelt.

Bud is a lonely and quiet boy whose moments of solace occur when he sits in rapture at the local cinema, watching towering and iconic figures on the movie screen. The movies give Bud the strength to get through another day as he deals with his oppressive school environment and his burgeoning homosexuality.

Bud, onze ans, s’échappe de la grisaille britannique des années 50 grâce à des sorties au cinéma et sa famille chaleureuse. Mais en vieillissant, les tourmentes du monde adulte, la cruauté désinvolte de l’intimidation, la tyrannie de l’école et la peur de la religion commencent à prendre le dessus.

ממוקם בקנסינגטון, רובע מעמד הפועלים בליברפול, אנגליה באמצע שנות החמישים, זהו סיפורו של באד בן האחת עשרה, ילד עצוב ובודד. עם הקולנוע כמקור הנחמה העיקרי שלו, הוא רודף את 'בית התמונות' המקומי. כל אותה העת, משפחתו מתנשאת לגדול בראייתנו ההיקפית וכך גם הבריונים המאיימים של בית ספרו, אך באד מהווה את מרכז תשומת הלב הן מזווית המצלמה והן ממשפחתו החבובה.

Ambientato a Kensington, un quartiere operaio di Liverpool, in Inghilterra, a metà degli anni Cinquanta, è la storia di Bud, undicenne triste e solitario. Il cinema è la sua principale fonte di conforto e frequenta la locale "sala cinematografica". Nel frattempo, la sua famiglia incombe nella nostra visione periferica, così come i minacciosi bulli della sua scuola, ma Bud è al centro dell'attenzione sia dall'angolazione della macchina da presa che dalla sua famiglia.

11살 소년 버드는 사랑하는 엄마와 가족들이 곁에 있지만, 외롭고 슬프다. 더구나 버드는 자신을 괴롭히는 아이들과 압제적인 선생님들 때문에 학교 생활에 적응하기가 더욱 힘들고, 겉돌기만 한다. 그런 버드에게 있어 유일한 위안은 동네 영화관에 가는 것이다. 카메라는 버드의 음울한 기억과 버드가 바라보는 어른들의 세계를 유영하듯 뒤쫓는다. 데이비스는 확고한 스타일과 특유의 재기 넘치는 연출로 다시금 자신의 어린 시절이 투영된 아름다운 서정시를 만들어냈다. 데이비스의 유연한 카메라는 시간과 기억을 뒤섞고, 버드의 상상과 실제 세계의 경계를 무너뜨린다. 버드 역을 맡은 아역 배우 리 맥코맥의 연기는 표정 하나, 몸짓 하나에서까지 절절함이 묻어난다. 영화의 마지막 부분에 쓰인 곡은 바로 영화의 제목과 같은데, 영국의 유명 작곡가 아서 설리번이 만들었으며, 장송곡으로 자주 쓰인다. (2014 영화의 전당 - 영국영화의 심장: 마이크 리 & 테렌스 데이비스)

Mojstrovina sodobnega britanskega filma nas popelje na intimno potovanje skozi spomin, družinsko zgodovino, sanjarjenje in hrepenenje osamljenega dečka v proletarskem okolju Liverpoola v 50. letih. Občutljivi fant Bud odrašča v ljubeči družini, kjer si življenje v mizernem okolju lepšajo s skupnim petjem in skrbjo za drugega. A svetu pred pragom njihove hiše vlada brezup. Proletarski vsakdan, stroga katoliška vzgoja, ustrahovanje v šoli, pomanjkanje navdiha, kulture in umetnosti v občutljivem Budu vzbujajo strašne občutke osamljenosti, melanholije in koprnenja po drugačnem svetu. Slabo počutje premaguje z rednim obiskovanjem lokalnega kinematografa.

Liverpool, 1956. Bud es un muchacho de doce años, sensible, tímido e introvertido que pertenece a una familia de clase trabajadora. La estrecha relación que mantiene con su madre y, especialmente, su pasión por el cine, le ayudan a afrontar el ambiente represor y asfixiante del colegio.