Na een vriendschappelijk potje voetbal breekt De Jonge in november zijn been. Dit drukt een belangrijke stempel op de oudejaarsconference van dat jaar. Net als De Jonge's been zijn alle decor-stukken verpakt in wit verband, waarmee het been een integraal onderdeel vormt van het decor. Dit is meteen tekenend voor De Jonge's idee'n over theatermaken; alles wat er op het podium en in de zaal gebeurt of te zien is dient betrokken te worden bij de voorstelling. Het belangrijkste beeld van de conference is het doorgeven van het stokje; aan de volgende hardloper, de volgende cabaretier en de volgende generatie.

Freek de Jonge met 'De estafette'. Keiharde conference waarin de Bijlmerramp niet wordt geschuwd.