Старец на преклонна възраст изживява последните си дни в забравено от хората селце, разположено на един от високите хълмове на Калабрия, Южна Италия. Компания му правят стадото кози, за които той се грижи. Напоследък дядото не се чувства добре, но вярва, че може сам да се лекува. Затова всеки ден посипва прах от пода на близката църква във водата, която пие. Вярва, че Бог няма да го изостави в последните дни от живота му и ще го излекува.

　　这是一个卡拉布里亚岛的小村子，依山傍海，从山麓间，你可以看到远处的伊奥尼亚海。这是一个好似时间停止的地方，这里的石头有权改变事件的发生，而山羊们则会停下来思考天空的由来。 　　这里住着一个已经时日不多的老牧羊人，他病了，他坚信他找到了续命的良药，他从教堂的地板上收集灰尘，每晚就水喝下。 　　在一个羊圈里的一小片黑土地上，一只山羊生下了一只小白山羊，生命最初的不适只持续了一小段时间，它的眼睛立刻便睁开了，它的蹄子已经可以支撑身体的重量。整个村子的生活都被这个新生命的到来而充满了希望。小羊在逐渐成长，它变得强壮起来，开始玩耍。 　　一次疏忽，它独自离开了在休息的羊群抛开，它在厚厚的植被中迷失了方向，直到精疲力尽，在一株雄伟的杉树下歇脚。 　　这棵巨大的树随着山间的微风摇摆。时间流逝，季节快速地更替，这棵巨大的杉树失去了枝叶摇摆的声音，取而代之的，是机械的轰鸣。 　　杉树倒在地上，他被砍倒了，被肢解，它白色的木材被用当地古老的技术转化为木炭。我们最后一次见它，是它随着烟雾和尘埃消逝…… 　　如诗般的电影语言讲述了生活和自然的联系，对于一个被遗忘的永恒之地的诠释，揭示了和谐的真谛。这是一部完全没有用到任何特殊效果的科幻电影，将人们带入了一个未知的奇幻世界，讲述了一个由四个生命互相交叠的奇妙故事。

An old shepherd lives his last days in a quiet medieval village perched high on the hills of Calabria, at the southernmost tip of Italy. He herds goats under skies that most villagers have deserted long ago. He is sick, and believes to find his medicine in the dust he collects on the church floor, which he drinks in his water every day.

En Calabre la nature ne connait pas de hiérarchie. Tout être possède une âme. Pour s’en convaincre, il suffit de croiser le regard d’une bête, d’entendre le son de la charbonnière, qui est comme une voix, ou bien d’observer le flottement du sapin battu par le vent, qui appelle tout le monde à se grouper.

Ein alter Ziegenhirte, der Kirchenstaub als Medizin gegen sein Lungenleiden schluckt, lebt seinen Alltag, bis er im Kreis seiner Herde stirbt. Am Tag darauf kommt ein weißes Zicklein zur Welt und wächst heran, bis es sich im hügeligen Weideland verirrt und unter einer Tanne in den Bergen verendet. Diese wird für ein traditionelles Dorffest gefällt und schließlich von den Köhlern nach alter Tradition zu Holzkohle verarbeitet. Unser Blick verliert sich im Rauch der Asche.

Sulle montagne della Calabria un vecchio pastore guida il suo gregge sui trattori ormai in disuso. Ogni mattina il custode di una chiesa scambia un po' di latte con della polvere "santa" della chiesa, che il pastore beve ogni sera per curare i propri dolori. Un giorno il pastore non si presenta per il suo baratto: è morto nel suo letto e le sue capre vegliano il suo trapasso. Un nuovo pastore guiderà il gregge.

생명과 자연의 순환을 무 대사로 연출한 칸영화제 감독주간 수상작. 이탈리아 남부 칼라브리아. 양치기 노인은 교회 바닥의 먼지가 지병을 치유할 것이라 믿으며 매일 우유와 맞바꾼다. 어느 날 노인이 죽고 새끼 염소가 태어난다. 산 속에서 곤경에 빠진 새끼 염소는 살아나고 산 속 나무는 잘려나간다. (2010년 15회 부산국제영화제)

Opowieść o starym pasterzu żyjącym samotnie w małym miasteczku w górach Kalabrii. Jego codziennością jest zbieranie pyłu w świątyni, którego używa jako lekarstwa. Pewnego dnia nie bierze leku i umiera niezauważenie. Jednak to nie koniec, mistycyzm i natura też mają coś do powiedzenia.

No sertão da região montanhosa da Calábria, no sul da Itália, um pastor idoso apascenta o seu rebanho ao longo de caminhos nas colinas que caíram em desuso. Todas as manhãs, a governanta da igreja troca um punhado da poeira da igreja por um pouco do leite fresco do pastor. Todas as noites, o pastor idoso dissolve o pó "mágico" na água e bebe esta mistura para remediar as suas dores e maleitas. Um dia, ele não aparece para a sua troca. No dia seguinte, ele morre na cama enquanto as suas cabras mantêm vigília pela sua morte. Um cabrito dá os primeiros passos, mas é mais lento do que o resto do rebanho e fica para trás. Cai numa vala no meio da floresta. Incapaz de sair, ele bale em busca de ajuda, mas nem o novo pastor, nem seu cão, o ouvem. Quando ele finalmente sai da vala, descobre que está sozinho. Vagueia sem rumo até que, à medida que a noite começa a cair, vai de encontro a um majestoso abeto no qual procura abrigo.

Старый пастух доживает свои последние дни в тихой средневековой деревушке, взгромоздившейся на холмах Калабрии на самом юге Италии. Он пасет коз под небесами, которые большинство жителей деревни покинуло очень давно. Он болен и считает, что нашел лекарство — пыль, которую собирает на полу церкви и которую принимает каждый день, размешав в воде…

Una visión poética de los ciclos de la vida y de la naturaleza, de las tradiciones olvidadas de un lugar fuera del tiempo. Una película de ciencia ficción sin efectos especiales, que acompaña al espectador a un mundo desconocido y mágico, para descubrir el secreto de cuatro vidas misteriosamente entrelazadas entre sí.

Yaşlı bir çoban, İtalya'nın en güney noktasındaki Calabria tepelerinde, ortaçağdan kalma bir köyde yaşamının son günlerini geçirmekte, bir çok köylünün çoktan terk ettiği bu diyarlarda sürülerini gütmektedir. Çoban hastadır ve kilisenin zemininden topladığı tozun onu iyileştireceğine inanır. Bu tozu her gün suyuna karışıtırır ve içer. Yeni bir keçi yavrusu doğar. Yalpalayarak ilk adımlarını atışını, ilk oyunlarını izleriz. Sonra büyüyüp güçlenince o da otlaklara gider. Yakın bir yerlerde büyük bir köknar ağacı dağ rüzgârında salınmakta ve mevsimden mevsime yavaşça değişmektedir. Ve şimdi ağaç ölmüş, yerde yatmaktadır; kömürcüler yüzyıllardır yaptıkları gibi onu kömüre çevireceklerdir. Dört Defa, yaşamın ve doğanın bitmeyen döngülerine ve zamansız mekânların kesintisiz geleneklerine şiirsel bir bakış.