Een spirituele slasher noemt Braziliaans filmmaker Ramon Porto Mota zijn debuut, en die beschrijving is helemaal raak. Bloed vloeit er nauwelijks bij het groepje tieners dat voor een korte vakantie op een eiland arriveert – een plek waar verder nauwelijks andere zielen lijken te leven en waar het bijna altijd donker is. Het zijn ook niet hun lichamen die hier versneden worden. Ze praten, drinken, zwerven buiten over het strand en hebben steeds verontrustender visioenen. Het zijn herinneringen aan een toekomstige droom, zegt iemand. Weer helemaal raak. Hun portretten op een telefoon lijken aangetast door zuur. Uit al die dingen construeert Porto Mora een geraffineerde metafoor voor de toekomst die voor elk van hen ongewis is. Achter hen ligt de jeugd, waarover ze vertellen als ze herinneringen ophalen. Voor hen de duisternis. Wat ze zullen vinden, weten ze nog niet. Wat ze zullen verliezen, wordt op het eiland met elk uur dat verstrijkt duidelijker.

A group of friends travels to a beach house on an island on the brazilian seaside to celebrate the end of high school, a place virtually no one else inhabits and which is almost always dark. However, their drollery and parties are cut short by the feeling that the place shelters an unfathomable horror.

Um grupo de jovens vai celebrar o fim do ano letivo numa ilha com uma casa de praia mas cedo uma força malévola e sinistra começa a estragar a festa. Ou será uma mera alucinação coletiva?

Компания друзей отправляется в домик у моря, чтобы отпраздновать окончание школы. Однако их забавам суждено длиться недолго. Постепенно ребята понимают, что остров, на который они приехали, таит в себе нечто жуткое и зловещее.

Un grupo de amigos viaja a una casa de playa en una isla en la costa brasileña para celebrar el final de la escuela secundaria. Sin embargo, sus bromas y fiestas se ven truncadas por la sensación de que el lugar alberga un horror insondable.

Un grupo de amigos viaja a una casa de playa en una isla en la costa brasileña para celebrar el final de la escuela secundaria. Sin embargo, sus bromas y fiestas se ven truncadas por la sensación de que el lugar alberga un horror insondable.