Documental sobre el cicle de vida dels béns i serveis, coproduïda per Espanya i França.

Basant-se en una acurada recerca de més de tres anys, i utilitzant imatges d'arxiu molt poc conegudes, Comprar, llençar, comprar relata la història de l'obsolescència programada des dels seus orígens cap a 1920 (quan es va formar un càrtel per limitar la vida útil de les bombetes elèctriques), bateries que s'esgoten al cap de 18 mesos de ser estrenades, impressores que es bloquegen en arribar a un nombre determinat d'impressions, entre altres. El documental mostra que, malgrat els avenços tecnològics, els productes de consum duren cada vegada menys.

Once upon a time... consumer goods were built to last. Then, in the 1920’s, a group of businessmen realized that the longer their product lasted, the less money they made, thus Planned Obsolescence was born, and manufacturers have been engineering products to fail ever since. Combining investigative research and rare archive footage with analysis by those working on ways to save both the economy and the environment, this documentary charts the creation of ‘engineering to fail’, its rise to prominence and its recent fall from grace.

Dans les pays occidentaux, on peste contre des produits bas de gamme qu'il faut remplacer sans arrêt. Tandis qu'au Ghana, on s'exaspère de ces déchets informatiques qui arrivent par conteneurs... Ce modèle de croissance aberrant qui pousse à produire et à jeter toujours plus ne date pas d'hier. Dès les années 1920, un concept redoutable a été mis au point : l'obsolescence programmée. "Un produit qui ne s'use pas est une tragédie pour les affaires", lisait-on en 1928 dans une revue spécialisée. Peu à peu, on contraint les ingénieurs à créer des produits qui s'usent plus vite pour accroître la demande des consommateurs.

Glühbirnen, Nylonstrümpfe, Drucker, Mobiltelefone - bei den meisten dieser Produkte ist das Abnutzungsdatum bereits geplant. Die Verbraucher sollen veranlasst werden, lieber einen neuen Artikel zu kaufen, als den defekten reparieren zu lassen. Die bewusste Verkürzung der Lebensdauer eines Industrieerzeugnisses, um die Wirtschaft in Schwung zu halten, nennt man "geplante Obsoleszenz". Bereits 1928 schrieb eine Werbezeitschrift unumwunden: "Ein Artikel, der sich nicht abnutzt, ist eine Tragödie fürs Geschäft". Gestützt auf mehr als drei Jahre dauernde Recherchen, erzählt die Dokumentation die Geschichte der geplanten Obsoleszenz. Sie beginnt in den 20er Jahren mit der Schaffung eines Kartells, das die Lebensdauer von Glühbirnen begrenzt, und gewinnt in den 50er Jahren mit der Entstehung der Konsumgesellschaft weiter an Boden.

Το Ντοκιμαντέρ διηγείται την άγνωστη ιστορία της «συνωμοσίας του λαμπτήρα» από την αφετηρία της το 1920 μέχρι και σήμερα, προβάλλοντας το συνεχώς αναπτυσσόμενο πνεύμα αντίστασης των καταναλωτών, αλλά και την αντιστοιχία ανάμεσα στα απεριόριστα υλικά αγαθά και τον – ορισμένου χρόνου ζωής – πλανήτη μας. Τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν; Το φαινόμενο της «συνομωσίας του λαμπτήρα», της σκόπιμης δηλαδή αχρήστευσης ενός προϊόντος με σκοπό την αύξηση της ζήτησης του από τους καταναλωτές, έχει κάνει την σύγχρονη οικονομία να κάθεται πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα. Από τις λάμπες και τα εσώρουχα από νάιλον μέχρι τους εκτυπωτές και τα iPod, οι κατασκευαστές φτιάχνουν τα προϊόντα τους έτσι ώστε κάποια στιγμή να χαλάνε, ενθαρρύνοντας παράλληλα τους καταναλωτές να τα αντικαθιστούν αντί να τα επισκευάζουν...

Megtörtént eseményeken alapuló dokumentumfilm olyan cégekről, akik szándékosan gyártanak hibás termékeket. Ez a film garantáltan más nézőpontba helyezi a Világot... Egykoron a termékeket úgy tervezték és készítették, hogy akár több generációt is kiszolgáljanak. Valamikor az 1920-as években egy csapat üzletember rájött, hogy ha termékeik hosszú ideig használhatóak maradnak, az a kevés eladás miatt tragédiát jelent az üzletüknek. Ekkor született meg a tervezett elavulás fogalma, a termékek élettartamának szándékos csökkentése. Nem sokkal ezután összeállt az első világméretű kartell, mely céljául tűzte ki a fejlődés, a nagyszerű ötletek egyik jelképének, a villanykörte szavatosságának csökkentését, ami a tervezett elavulás első igazi áldozatává vált.

OBSOLESCÊNCIA PLANEJADA (OU PROGRAMADA) é a redução deliberada da vida útil de produtos, a fim de garantir recompras freqüentes e consumo. Antigamente, os produtos eram feitos para durar. Então, no início dos anos 1920, um grupo de industriais chegou à seguinte conclusão: "Um artigo que se recuse a pifar é uma tragédia para os negócios", principalmente na moderna sociedade de consumo, que se baseia em acelerados ciclos de produção, recompra e descarte. Este documentário combina trabalho de investigação com raríssimas filmagens, guardadas a sete chaves, sobre a prática da obsolescência planejada pelas grandes empresas do mundo, desde 1920 até os dias de hoje. O filme, falado em inglês, francês, espanhol e alemão, viaja pelo mundo entrevistando testemunhas que vivenciaram o início desta prática, hoje aplicada em escala mundial, que lesa os consumidores, gera montanhas de lixo e alimenta os cemitérios de equipamentos eletrônicos, que nunca param de crescer.

Obsolescência programada é a decisão do produtor de propositadamente desenvolver, fabricar, distribuir e vender um produto para consumo de forma que se torne obsoleto ou não-funcional especificamente para forçar o consumidor a comprar a nova geração do produto. A Obsolescência programada está em nossas vidas, a evolução de um sistema que era feito para estragar para um sistema atual que leva o consumidor a substituir produtos através do desejo do novo, seja por evolução de design ou tecnologia.

Застарелый конфликт между производителями и потребителями продукции в современном обществе - тема популярного фильма Козимы Данноритцер. Суть его заключается в том, что первые намеренно сокращают срок службы выпускаемых товаров, заставляя вторых почаще наведываться в магазин. В противном случае производство станет просто нерентабельным. Вот, почему наши лампочки перегорают так часто ...

La realizadora alemana Cosima Dannoritze dirige esta reveladora historia sobre la "obsolescencia programada", que explica por qué los productos que compramos duran cada vez menos; detalla la programación de la obsolescencia de los objetos para incrementar su consumo reincidente por el ciudadano. ¿Existen bombillas eternas? ¿Cómo se puede usar un chip para 'matar' un producto cuando llegue a un determinado número de usos? Éstas y otras muchas preguntas encuentran respuesta en este reportaje, en cuya realización participaron RTVE y otras televisiones europeas. El documental -en inglés- ha sido rodado en Cataluña, Francia, Alemania, EE.UU. y Ghana, un país africano que se ha convertido en el vertedero de la 'basura electrónica' de Occidente.

La realizadora alemana Cosima Dannoritze dirige esta reveladora historia sobre la "obsolescencia programada", que explica por qué los productos que compramos duran cada vez menos; detalla la programación de la obsolescencia de los objetos para incrementar su consumo reincidente por el ciudadano. ¿Existen bombillas eternas? ¿Cómo se puede usar un chip para 'matar' un producto cuando llegue a un determinado número de usos? Éstas y otras muchas preguntas encuentran respuesta en este reportaje, en cuya realización participaron RTVE y otras televisiones europeas. El documental -en inglés- ha sido rodado en España, Francia, Alemania, EE.UU. y Ghana, un país africano que se ha convertido en el vertedero de la 'basura electrónica' de Occidente.

Hiç ortada bir şey yokken bilgisayarınız bozuldu mu? Ya da durduk yere ayakkabınız açıldı mı? Peki cep telefonunuzun pili kullanılmaz hale geldi mi? Lambanız patladı mı? Dedelerimizin ninelerimizin evladiyelik ürünleri hala çalışırken neden bizimkiler bozuluyor? Bunun nedeni genelde “Kullanıcı Hatası” olarak lanse edilir. Oysa durum farklı mı acaba? Buyrun bir bakalım aslında öyle mi?