Dertien Smiths' opnamen, de helft in een club met live publiek. Deze worden afgewisseld met vijf rockvideo's, twee geregisseerd door Derek Jarman (Panic en Ask), twee door Tim Broad (Girlfriend in a Coma en Stop Me...), en één door Paula Grief en Richard Levine (How Soon Is Now?). Het is de afronding van Jarman's korte film, "The Queen Is Dead," met een drienummerige soundtrack. De rockvideo's, zeker die van Jarman staan vol van meerdere en schilderachtige beelden, wijzigende tinten en hebben weinige verhalende samenhang; ze ontlenen hun snelheid aan het ritme van de muziek. Androgynie, dansende kinderen, boerende rookwolken, graffiti, boze jonge mannen, kuif in een pet: collages van moderne vervreemding.

Thirteen Smiths' recordings, half of them in a club with a live audience. These alternate with five rock videos, two directed by Derek Jarman (Panic and Ask), two by Tim Broad (Girlfriend in a Coma and Stop Me...), and one by Paula Grief and Richard Levine (How Soon Is Now?). It concludes with Jarman's short film, "The Queen Is Dead," with a three-song soundtrack. The rock videos, particularly Jarman's, are filled with multiple and superimposed images, changing tints, and little narrative coherence; they get their pace from the music's rhythm. Androgyny, dancing children, belching smokestacks, graffiti, angry young men, a waif in a cap: collages of modern alienation.

Treize enregistrements des Smiths, dont la moitié dans un club avec un public en direct. Celles-ci alternent avec cinq vidéos rock. Il se termine par le court métrage de Jarman, "The Queen Is Dead", avec une bande originale de trois chansons.