19-20世纪初，瑞士共有约15万儿童成为这样的出租孩子，仅1930年就有6万名孩子在农民家打苦工。这也是社会结构带来的后果，那时候瑞士以农业为主，而农民缺少劳动力，年幼的穷人家孩子便成为农民的免费劳动力。如今在瑞士尚有1万名过去的出租孩子活在人间。

百余年来，瑞士从未面对过这个历史上的“污点”，现在这部电影引起了社会的关注，瑞士政府也做出了相应的反应，联邦司法部长西蒙奈特·索马鲁嘎(Simonetta Sommaruga)看了这部电影并表示，很高兴这个问题现在引起了社会的重视。

她说，联邦将于2012年为当年的出租孩子举行一个纪念活动，这一活动的目的在于精神补偿，而不是经济补偿。

这些出租孩子曾为瑞士的农业经济作出了巨大的贡献，然而他们却没有得到过一分钱。瑞士政府也从未给过他们任何补偿，甚至不敢计算这笔费用，因为数字将会非常惊人。

《周日一瞥》报与一家大银行的经济专家共同算过一笔帐，瑞士农业经济从这些孩子身上享受的无偿劳动换算成金钱，价值高达200-650亿瑞郎。

Switzerland, 1955. The young orphan Max is sent as a foster child and contracted to work for the Bösiger family who lives on a farm. His foster parents treat him like a workhorse while their son seizes every opportunity to humiliate him. Playing the accordion is the one thing that is entirely his. But when the new teacher stands up for Max, it only makes a bad situation much worse. The only thing preserving his will to survive is his friendship with Berteli, who was also taken on to work at the farm. Max dreams of Argentina with her: a fantasy world, where allegedly even hayforks are made of silver.

L'orphelin Max est confié aux Bösiger, une famille de paysans suisses. Il est traité par sa famille d'accueil comme une bête de somme et est constamment humilié par Jakob, le fils de la famille. L'accordéon est la seule chose dont personne ne peut le priver. Quand la nouvelle institutrice du village décide de le soutenir, la vie de Max ne fait qu'empirer. La seule chose qui préserve sa volonté de survie est l'amitié qui le lie à Berteli, elle aussi une enfant placée. Avec elle, Max rêve de partir en Argentine, dans un univers fantastique où, à ce qu'il paraît, même les fourches sont en argent. L'Enfance Volée est une histoire simple et brutale qui condamne l'injustice, le silence et la violence des hommes. Le film parle également de passion et de rêves au travers de l'amour que Max éprouve pour la musique et son accordéon. Le jeune garçon s'accroche à son rêve de devenir un jour un grand musicien, un objectif qui lui permet de survivre.

Der Verdingbub ist die Geschichte des Waisenkindes Max. Sein grösster Traum ist es, Teil einer "richtigen Familie" zu sein – und tatsächlich scheint sich dieser zu erfüllen: Max wird an eine Bauernfamilie verdingt. Statt Liebe und Anerkennung zu bekommen, wird er hier aber von seinen Pflegeeltern wie ein Arbeitstier behandelt und von deren Sohn Jakob aus Eifersucht gedemütigt. Das Handorgelspiel ist das einzige, was ihm niemand nehmen kann. Hier schöpft er Mut und bekommt das zum Überleben notwendige Quäntchen Selbstachtung.

Ελβετία, 1955. Το νεαρό ορφανό Μαξ στέλνεται ως ανάδοχο παιδί με την υποχρέωση γ να εργαστεί για την οικογένεια Bösiger που ζει σε μια φάρμα. Οι ανάδοχοι γονείς του αντί να του προσφέρουν αγάπη, τον έχουν κάνει ουσιαστικά σκλάβο., ενώ ο γιος τους αρπάζει κάθε ευκαιρία για να τον ταπεινώσει. Το να παίζει ακορντεόν είναι το μόνο πράγμα που του ανήκει. Και όταν ο νέος δάσκαλος υπερασπίζεται τον Μαξ, αυτό χειροτερεύει τα πράγματα. Το μόνο πράγμα που του δίνει κουράγιο είναι η φιλία του με τον Μπερτέλι. Ο Μαξ ονειρεύεται την Αργεντινή και μαζί της: έναν κόσμο φαντασίας, όπου υποτίθεται ότι ακόμη και τα πιρούνια είναι φτιαγμένα από ασήμι.

Svizzera, 1955. Il giovane Max, orfano, viene mandato a lavorare come garzone in una fattoria e affidato a una coppia di contadini, i Bösiger. Ma, invece di dargli affetto, i due contadini lo sfruttano crudelmente, mentre il figlio dei Bösiger, Jakob, geloso di Max, si diverte a umiliarlo. L’unico sollievo di Max è la fisarmonica, che egli suona da virtuoso. Quando una nuova insegnante venuta dalla città riconosce il suo talento, Max si vede offrire l’occasione di esibirsi di fronte alla comunità. Tuttavia la sua vita alla fattoria peggiora, e Max trova un nuovo conforto nell’amicizia con Berteli, una ragazza orfana di padre assunta dai Bösiger. Max e Berteli sognano l’Argentina, un posto lontano e meraviglioso pieno di carne e fisarmoniche. Ma la tragedia colpisce la fattoria. Max, armato solo della sua fisarmonica, riesce a scappare, con la speranza di raggiungere la terra dei suoi sogni.

A historia se passa nos anos 50 e acompanha um rapaz que é contratado para ser um «Verdingbub», ou seja, uma "criança contratada - uma prática muito comum e que vigorou na Alemanha e Suíça entre 1800 a 1960. Segundo a política governamental da época, o estado podia retirar a custódia das crianças dos pais, caso estes fossem pobres, ou até filhos de pais separados. Muitas dessas crianças viveram assim um verdadeiro calvário emocional, sendo muitas vezes vítimas de abusos físicos e até sexuais nas mãos de pais adotivos que eram donos de pequenas propriedades agrícolas.

Между 1860 и 1960 годами, тысячи детей из бедных семей или осиротевших детей в Швейцарии, были взяты на воспитание в приёмные фермерские семьи, где они часто подвергались жестокому обращению и эксплуатировались в качестве дешевой рабочей силы. Этих детей так и называли «Приёмыши».

Max es huérfano y desde el hogar donde se encuentra lo envían a la finca de los Bösiger. Sus padres sustitutos lo utilizan como mano de obra barata en la granja; mientras que Jakob, el hijo del matrimonio, no pierde cada oportunidad para humillarlo. Tocar el acordeón es la única cosa que es enteramente suya y su amistad con Berteli, a la que también han llevado a trabajar con los Bösiger, es lo único que preserva su voluntad de sobrevivir. Juntos sueñan huir del maltrato y trasladarse a Argentina: un mundo de fantasía, donde supuestamente todo está hecho de plata. (FILMAFFINITY)

Max bir çiftçi ailesinin çiftlik işlerinde çalıştırmak üzere evlatlık aldığı bir yetimdir. Üvey ailesi Max'a adeta bir köle gibi davranırken, evin öz oğlu ise onu aşağılamak ve yetim olduğunu başına kakmak için hiç bir fırsatı kaçırmamaktadır. Akordeon çalmak Max'ın kendine has bir özelliğidir. Kasabanın yeni öğretmeninin Max ile ilgilenmeye başlaması zaten kötü olan durumu daha da içinden çıkılmaz bir hale getirir. Max'ın çiftlikte çalışan Berteli ile kurduğu dostluk, tüm bu sıkıntılara dayanabilmesini sağlayan tek şeydir. Max onunla, çiftlik aletlerinin bile saf gümüşten olduğu bir dünya hayal etmektedir.