任何人都可以成为电影英雄吗？世界可以定格在一帧胶片中吗？导演帕维尔·洛津斯基在阳台架上机器、观察途径的路人：他们有的是邻居，有的是访客，男女老少，闷闷不乐，若有所思，手机上瘾。两年间，导演找这些人搭讪，谈论他们海海人生的沉浮。在导演创造的对话空间中，每个人都可以停下来讲述他们的故事，这些故事神秘、不受拘束、并且独一无二——生活总是超越想象。

Pawel Lozinski sidder på sin balkon og spørger de forbipasserende om meningen med livet. Nogle går bare forbi, andre svarer kort, mens andre igen stopper op og begynder at fortælle. En mand er netop blevet løsladt fra fængsel, en er pludseligt blevet lykkelig, flere lufter bare deres hunde, nogle synger, en er et rasende postbud, en anden er en rasende pensionist. Sammen udvikler de sig til en befolkningsmæssig bevidsthedsstrøm. Imens går livet sin gang rundt om dem. Hunde bliver gravide, børn bliver født, og forår bliver til sommer.

Regisseur Pawel Lozinski is een visueel antropoloog van het nabije. Vanaf het balkon richt hij zijn camera op de stoep voor zijn flatgebouw. Op die grijze strook, ingeklemd tussen dofgroen gras en manshoog hekwerk, trekt een bonte stoet buurtbewoners, familieleden, toevallige passanten en daklozen voorbij. Lozinski probeert met iedereen een praatje aan te knopen. Hij vraagt wie ze zijn en wat ze doen, maar ook wat zij denken over de betekenis van het leven. Sommigen lopen gehaast door maar de meesten antwoorden uitvoerig en vertellen en passant hun halve levensverhaal. Met open vizier en nadrukkelijk aanwezige camera en microfoon legt Lozinski kleine frustraties en persoonlijke drama’s vast. Zijn opstelling schept ruimte voor gesprek, een soort publieke biechtstoel die een grote verscheidenheid aan unieke verhalen aantrekt. Zo verandert hij een trottoir in een rustige buitenwijk van Warschau in een toneel waarop het hedendaagse Poolse leven in al zijn facetten voorbijkomt.

Composed from the conversations that the director holds with people passing by in the street under his Warsaw apartment, each story in 'The Balcony Movie' is unique and deals with the way we try to cope with life as individuals. All together, they create a self-portrait of contemporary human life, and the passers-by present a composite picture of today's world.

2년 반의 시간 동안 1천여 명의 사람들을 인터뷰, 촬영하여 완성한 번득이는 통찰의 영화다. 감독은 그 자신의 집 발코니에서 건물 안뜰과 포장도로 사이의 울타리를 지나가는 사람들을 찍기로 결정한다. 이웃과 가족, 낯선 행인들에게 카메라를 비추고 문답을 하는 단출한 컨셉트로 전개된다.

Czy każdy może być bohaterem filmu? Czy świat da się zamknąć w jednym kadrze? Reżyser Paweł Łoziński przygląda się ludziom ze swojego balkonu. Przechodzą uśmiechnięci, smutni, zamyśleni, zagapieni w telefony, młodzi i starzy. Mieszkańcy dzielnicy, albo przypadkowi goście, zwyczajni przechodnie. Autor zaczepia, zadaje pytania, rozmawia o tym jak radzą sobie z życiem. Stojąc tam z kamerą przez ponad 2 lata stworzył miejsce dialogu, świecki konfesjonał, przy którym każdy może się zatrzymać i opowiedzieć o sobie innym ludziom. Bohaterowie niosą w sobie zagadki i tajemnice, nie dają się łatwo zaszufladkować. Każda ludzka historia jest wyjątkowa, a życie jest nie do wymyślenia. Film to radykalny powrót do początków kina, kiedy człowiek przychodził do kamery. Może wystarczy zatrzymać się na dłużej, żeby zobaczyć więcej?

Режиссер наблюдает со своего балкона за проходящими мимо людьми, обращается к ним, расспрашивает об их жизни. Каждая история уникальна, а реальность порой превосходит фантазию.

Compuesta a partir de las conversaciones que el director mantiene con la gente que pasa por la calle bajo su apartamento de Varsovia, cada historia de 'Film Balkonowy' es única y trata de la forma en que intentamos afrontar la vida como individuos.