Abigail Child gebruikt de esthetiek van home-movies om een leven te reconstrueren in een tijd waarin film nog uitgevonden moest worden. Aan de hand van dagboekaantekeningen van Mary Shelley (1797-1851) en haar stiefzus Claire filmde ze de liefdesproblemen, zwangerschappen, baby's die stierven en het geschreven werk van deze vrouwen, die erg geëmancipeerd waren voor hun tijd. Child richt zich vooral op Mary's intense liefdesrelatie met Percy Shelley in de jaren dat ze ook haar klassieke gothic-roman Frankenstein (1818) aan het schrijven was. De vorm van A Shape of Error is speels en avontuurlijk, met splitscreen shots gevuld met verdubbelingen en spiegels, chronologische feiten in tussentitels en Mary's poëtische voice-over.