Dolly Dillard jumps at the conclusion that George Gordon is playing her false, as he affectionately greets his sister at the train when she comes to pay him a visit. Dolly, who is not acquainted with his sister, sends back her engagement ring. Sad and disconsolate, she saunters to the cliffs overlooking the seashore, trying to forget her imagined wrong. As she is climbing down the side of the rocky prominence, her foot slips and she falls into a narrow crevice. She finds herself helpless with a sprained ankle. Remembering George's returned match-case, she tears a piece of cloth from her skirt; writes with a burnt match a note, telling of her accident. She ties it around her shoe and throws it over the cliff to her collie dog Jean, who carries the missive to George, who at once, after summoning aid, goes to her rescue, accompanied by his sister.

Dolly Dillard komt tot de conclusie dat George Gordon vals speelt, terwijl hij zijn zus liefdevol begroet in de trein als ze hem komt bezoeken. Dolly, die zijn zus niet kent, stuurt haar verlovingsring terug. Verdrietig en troosteloos slentert ze naar de kliffen met uitzicht op de kust, in een poging haar verkeerde voorstelling van zaken te vergeten. Terwijl ze langs de rotswand naar beneden klimt, glijdt haar voet weg en valt ze in een smalle spleet. Ze voelt zich hulpeloos met een verstuikte enkel. Terwijl ze zich het teruggegeven luciferdoosje van George herinnert, scheurt ze een stuk stof van haar rok; schrijft met een verbrande lucifer een briefje waarin ze vertelt over haar ongeluk. Ze knoopt hem om haar schoen en gooit hem over de klif naar haar collie hond Jean, die de boodschap naar George brengt, die haar onmiddellijk, na hulp te hebben ingeroepen, te hulp schiet, vergezeld van zijn zus.