Ο Ανέστης Βλάχος (7 Φεβρουαρίου 1934) είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, διάσημος για τις ερμηνείες του σε ρόλους «κακών».

Γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας στις 7 Φεβρουαρίου 1934 από πολύ φτωχούς γονείς, οι οποίοι ήταν γεωργοί στο επάγγελμα. Ο παππούς του, Φίλιππος, ήταν Μακεδονομάχος (σύνδεσμος του Παύλου Μελά) και ο πατέρας του Ηρακλής σκοτώθηκε στο Αλβανικό μέτωπο το 1940. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα (Καλλιθέα) το 1946.

Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου Σταυράκου όπου είχε συμμαθητή τον Κώστα Καζάκο και άλλους.

Παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε σε οικοδομή όπου χτύπησε σε ένα καρφί με αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του. Η Έλλη Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν πλήρωσαν το νοσοκομείο που νοσηλεύτηκε ενώ μέχρι να αναρρώσει τον φρόντιζαν στο σπίτι τους.

Το 1956 πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία Το κορίτσι με τα μαύρα (1956), όπου ερμήνευε έναν χαρακτηριστικό ρόλο.

Καθιερώθηκε με την ταινία Ο Φόβος (1966) του Κώστα Μανουσάκη κι από κει και πέρα ερμήνευσε πάντα δεύτερους ρόλους ενσαρκώνοντας συνήθως τον τύπο του σκληρού - κακού.

Στο θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε με το έργο Θάψτε τους νεκρούς, (Κυκλικό θέατρο του Τριβιζά) και συνέχισε παίζοντας σε όλα τα είδη, ενώ εμφανίστηκε και στην τηλεόραση. Το 1994, μετά από απουσία πολλών χρόνων, πρωταγωνίστησε στην ταινία Αυτόπτης μάρτυρας.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια