Zanim zacznę twórcom "Podejrzanych zakochanych" robić wyrzuty, chciałbym im podziękować. Za to, że nie małpowali Hollywoodu. Zamiast tego próbowali nakręcić nad Wisłą elegancką i zgrabną komedię pomyłek w rodzaju tych, jakie we Francji robił chociażby Francis Veber ("Kolacja dla palantów", "Klatka szaleńców"), a w Wielkiej Brytanii Frank Oz ("Zgon na pogrzebie"). A także za to, że w ich filmie dowcip słowny nie polega na rzucaniu mięsem co drugie zdanie ku uciesze przyodzianej na sportowo publiczności.

Niestety, jeśli chodzi o całą resztę, "Podejrzani..." nie mogą liczyć na wyrok uniewinnia... continuar a ler.