По времето на ислямисткия режим от 1995 г. положението на жените в Алжир не е никак розово. Арена на действието на филма на Раяна Опенмайер е една турска баня, зад чиито дебели стени жени на различна възраст се събират не само за да се къпят, но и за да споделят помежду си делнични и съкровени неща. Това е едно от малкото места, където те могат да свалят не само дрехите си, но и да се отърсят от обществените ограничения и религиозни табута, които им биват налагани. Любовта, секса, религията и политиката са редовни теми за разговор. Един ден в хамама се появява неомъжена бременна жена, която иска да се скрие там от гнева на брат си, който иска да я убие защото е потъпкала честта на семейството си.

Α tragi-comedy about 9 women of different ages and various backgrounds that gather in an Algerian hammam to talk about their lives.

Au cœur du hammam loin du regard accusateur des hommes, mères, amantes, vierges ou exaltées islamistes, des fesses et des foulards de Dieu se confrontent, s’interpellent entre fous rires, pleurs et colères, bible et coran… avant le sifflement d’un poignard et le silence de Dieu.

Algier 1995. Die willensstarke Fatima arbeitet als Masseurin in einem Hammam im Herzen der algerischen Hauptstadt. Eines Tages sucht die schwangere Meriem, ein 16-jähriges Mädchen, in Fatimas Hammam Zuflucht vor ihrem rachsüchtigen Bruder Mohamed...

Το «Ακόμη Κρύβομαι για να Καπνίσω» εκτυλίσσεται στο Αλγέρι το 1995, μέσα σ' ένα χαμάμ, τις ώρες που λειτουργεί, με σφαλισμένες πόρτες, μόνο για τις γυναίκες. Εκεί συναντιούνται η κυρά-πλύστρα και μασέζ, που υποδύεται επιβλητικά κι αγέρωχα η Χιάμ Αμπάς μ' ένα πλήθος από πελάτισσες, φιλενάδες κι εχθρούς. Το αντρικό βλέμμα λείπει, μαζί του κι οι επικρίσεις. Οι μαντίλες και τα ρούχα φεύγουν, οι υδρατμοί και τα σφουγγάρια ανοίγουν τους πόρους του δέρματος κι από εκεί βγαίνουν οι πιο μύχιες, διασκεδαστικές, λυτρωτικές ή αποτρόπαιες, γυναικείες εξομολογήσεις. Ανάμεσά τους βρίσκεται η επαναστατημένη φοιτήτρια που οι συμφοιτητές της έλουσαν με βιτριόλι, η νεαρή χήρα του φονταμενταλιστή ισλαμιστή που όλες φοβούνται, ένα κοριτσάκι με όλες τις επιλογές ανοιχτές, οι κυνικές, πια, μαμάδες και γιαγιάδες που, η καθεμιά, έχει τον τρόπο της να χειρίζεται τη συζυγική καταπίεση, αλλά και μια φυγάς, μια ανύπαντρη έγκυος κοπέλα την οποία ο αδελφός της καταδιώκει για να τη σκοτώσει.

Algieria, lata 90. XX wieku. Władza jest w rękach mizoginistycznych islamistów. Grupa kobiet odpoczywa w tureckiej łaźni. Z dala od zgiełku mogą oczyścić się z negatywnych emocji i w obłokach papierosowego dymu i oparów podjąć nękające je tematy takie, jak przemoc domowa, wczesne zamążpójście, nierówność płciowa, rozwody, certyfikowaniu dziewic czy patologicznej zasadzie rodowej zemsty. Reżyserka Rayhana Obermeyer postanowiła przełamać nagość, łamiąc tym samym kulturowe tabu. Film stanowi adaptację sztuki teatralnej.

Fatima é gerente de um banho turco frequentado todos os dias por dezenas de mulheres que compartilham esperanças e medos com suas amigas. Elas passeiam nuas, fumam e falam sobre sexo, política e religião. Porém, todas estão cientes da realidade turbulenta lá fora.

1995 год, Алжир. В хаммаме одного портового города — женский день. На улицах города неспокойно, террористы взрывают бомбы, но собравшиеся в хаммаме женщины стараются об этом не думать и говорят об обычных вещах: о мужчинах, любви, сексе, исламе. Однако спрятаться от окружающей действительности им все же не удастся.

En el corazón del hamam, lejos de la mirada acusadora de los hombres, madres, amantes, vírgenes o exaltadas islamistas, confrontan sus risas, llantos, cóleras, Biblias y Coranes antes del silbido de un puñal y del silencio de Dios.