Nathalie is being stalked. By an interesting, intelligent young woman called Anaïs, who makes quite an impression on Nathalie, whose real name is Célimène and who happens to be a writer experiencing a crisis.

Célimène a trente-cinq ans. Elle est écrivain mais n'écrit plus. Pas d'inspiration. Classique... Célimène préfère se faire appeler Nathalie. Normal... Son fils de sept ans, Adam, l'oblige à garder les pieds sur terre. Tout juste... Son appartement est en travaux, Célimène, en attendant, vit chez sa mère. Difficile... Anaïs a dix-sept ans. Elle est fraîche, neuve, elle a l'arrogance de sa jeunesse. Tout un programme... Elle poursuit Célimène, dérobe son courrier, l'attend partout. Inquiétant... Anaïs veut convaincre Célimène d'écrire sur elle. Elle se propose comme sujet. Ben voyons... Mais rien ne les réunit, rien ne les oppose non plus, l'entêtement de l'une vient se frotter à la fermeté de l'autre, et pourtant...

Célimène ma trzydzieści pięć lat. Jest pisarką, której zabrakło inspiracji do pisania. Jest ekscentryczna i jedynie jej siedmioletni syn Adam to dla niej powód, by stąpać twardo po ziemi. Anaïs ma siedemnaście lat. Jest młoda, nowoczesna, ma w sobie arogancję typową dla młodego pokolenia. Cały program działania... Prześladuje Célimène, przegląda jej pocztę, wszędzie jej wypatruje. Anaïs chce przekonać Célimène do opisania jej historii, proponuje więc siebie jako temat. Nic obu kobiet nie łączy, ani ich nie dzieli, upór jednej ściera się z wewnętrznym zamknięciem się drugiej.