Jest jednym z nielicznych niemieckich aktorów, którym udało się zaistnieć na rynku amerykańskim. Początkowo nic nie wskazywało, że zostanie aktorem - miał być nauczycielem. Po maturze studiował cztery semestry germanistykę. Aby się jakoś utrzymać imał się różnych zawodów, od kelnera, po discjockey'a. W 1989 roku rozpoczął trzyletnią edukację w szkole aktorskiej w Kolonii i debiutował jako aktor na scenach teatrów w Kolonii i Bonn. Niedługo potem otrzymał rolę Jo Zenkera w kultowym serialu "Lindenstraße", która pozwoliła mu na prawdziwy debiut na wielkim ekranie, rolą Bertiego, w komedii "Manta, Manta", w reżyserii Wolfganga Bülda. Styl buntownika i niezaprzeczalny talent aktorski szybko zjednały mu pochlebne głosy krytyków.

W 1993 roku otrzymał nagrodę Max - Ophűls dla najlepszego aktora za udział w filmie "Ebbies Bluff" Claude-Olivera Rudolpha. Rok później wielkie powodzenie komedii Sönke Wortmanna "Mężczyzna - przedmiot pożądania" ugruntowało image młodego gwiazdora jako obiektu westchnień niemieckich fanek. Pojawił się również w popularnym serialu "Die Kommissarin" i filmach telewizyjnych - "Lemgo" i "Adrenalin". W 1996 roku wystąpił w roli Rűdigera Steinbocka w komedii "Tylko mi ciebie brak" Detleva Bucka.

Brawurowo zagrał Bruteckiego - recydywistę, bandytę, pół-Anglika, pół-Polaka, który zostaje zesłany w ramach resocjalizacji do dziecięcego szpitala w Rumunii, w filmie Macieja Dejczera "Bandyta", za którą dostał nagrodę na festiwalu w Gdyni w 1997 roku. W tym samym czasie zagrał główną rolę w adaptacji klasyki niemieckiej Bernda Eichingera "Die Halbstarken" oraz rolę drugoplanową w "Rosemarie". Później wystąpił w roli głównej w komedii "Pukając do nieba bram", którą również wyprodukował. Za rolę w tym filmie otrzymał Silver St. George na festiwalu filmowym w Moskwie.

Swoje niezależne studio produkcji filmowej, które założył razem z przyjaciółmi - Thomasem Zicklerem i André Hennickem nazwał "Mr. Brown Entertainment", zainspirowany jednym z bohaterów filmu Quentina Tarantino "Wściekłe psy". W 1998 roku Schweiger zadebiutował jako reżyser filmem "Der Eisbär". Jego drugim, autorskim projektem jest "Auf Herz und Nieren" z 2001 roku. Aby jego wizerunek nie ucierpiał, odrzucił rolę niemieckiego żołnierza, który zabija Millera, granego przez Toma Hanksa w filmie "Szeregowiec Ryan". Wcielił się za to w postać Beau'a Brandenburga, kierowcy Formuły 1 w filmie "Wyścig" Sylvestra Stallone'a. W latach 1995 - 2014 jego żoną była Dana Carlsen, z którą doczekał się czwórki dzieci - Valentina, Luny, Lilli i Emmy, które poszły w ślady ojca i również grają w filmach.

蒂尔·施威格，德国最具知名度的性感演员，同时自己也担任导演、制片人和编剧，可说是个多才多艺的全方位艺人。94年以《男人放轻松》一片的精湛演技，开始受到好莱坞的注意，98年和周润发合演了《替身杀手》之后，即积极进军好莱坞市场，在拍完《生死极速》之后，与演技派男星尼可诺特合作电影《Investigating Sex》，还参与电影影《Joe and Max》的演出，让他在好莱坞的前途一片看好。

Tilman Valentin „Til“ Schweiger (narozen 19. prosince 1963) je německý herec, režisér a producent. Je jedním z nejúspěšnějších německých filmových tvůrců. Od roku 1968, kdy se začal počítat FFA, žádný jiný německý herec nepřilákal do kin více diváků. Vede vlastní produkční společnost Barefoot Films v Berlíně.

Tilman Valentin "Til" Schweiger (born December 19, 1963) is a German actor, director, and producer. He is one of Germany’s most successful filmmakers. Since 1968, when the FFA started counting, no other German actor drew more people to the cinemas. He runs his own production company Barefoot Films in Berlin.

Til Schweiger, geboren am 19. Dezember 1963 in Freiburg im Breisgau, ist ein bekannter deutscher Schauspieler, Filmemacher und Produzent. Er wuchs als mittlerer von drei Brüdern in Heuchelheim auf und besuchte die Herderschule in Gießen. Nach dem Abitur leistete er den Zivildienst und begann anschließend ein Medizinstudium, das er jedoch abbrach, um sich ganz der Schauspielerei zu widmen.

Schweiger erlangte in den 1990er Jahren Bekanntheit durch Filme wie "Manta, Manta" (1991) und "Der bewegte Mann" (1994). Er gründete 1997 seine eigene Produktionsfirma Barefoot Films und produzierte, schrieb und inszenierte erfolgreiche Filme wie "Keinohrhasen" (2007) und "Zweiohrküken" (2009). International wurde er durch seine Rolle als Hugo Stiglitz in Quentin Tarantinos "Inglourious Basterds" (2009) bekannt.

Тиль Швайгер

Карьера началась с небольшой роли в сериале «Линденштрассе». Затем он работал синхронистом, озвучивая разные фильмы, в том числе и фильмы категории ХХХ.

В 1989 году он был приглашен на работу в театр «Контра-Крайс» (нем. Contra-Kreis-Theater) в Бонне.

Мировую славу актёру принес фильм «Достучаться до небес» («Knockin' on Heaven’s Door»), за который он был удостоен премии Московского кинофестиваля 1997 года за лучшую мужскую роль. Также известен по своим ролям в фильмах «Где Фред?», «Бесславные ублюдки», «Значит, война». Тиль Швайгер известен и в качестве режиссёра, его знаменитыми картинами считаются такие известные фильмы, как «Босиком по мостовой», «Красавчик», «Красавчик 2», «Мёд в голове».

19 июня 1995 года Тиль Швайгер женился на бывшей модели, американке Дэне Карлсен. Семья жила в США до 2004 года, потом они переехали в Гамбург и поселились на вилле, выполненной в английском стиле. С 2005 года живут раздельно. У супругов четверо детей: Валентин Флориан (род. 1995 год), Луна Мари (род. 11 января 1997 год), Лилли Камиль (род. 1998 год), Эмма Тигер (род. 26 октября 2002 год). Они уже снимались в фильмах отца: например, в «Красавчике» можно увидеть всех четырёх. Тиль Швайгер развёлся в 2009 году, но, по его утверждению, это никак не отразилось на его детях.