Wybitny angielski komik i aktor, który stał się znany masowej publiczności dopiero po pięćdziesiątce dzięki udziałowi w komedii romantycznej "To właśnie miłość". Pierwsze doświadczenia aktorskie Nighy zdobywał jeszcze w liceum, grając w szkolnych przedstawieniach. Formalne wykształcenie zyskał, studiując w latach 70. w Guildford School of Acting. W trakcie kolejnych dwóch dekad Nighy stworzył dziesiątki świetnie przyjętych (choć głównie drugoplanowych) ról w filmach i serialach telewizyjnych oraz przedstawieniach teatralnych. Prawdziwą popularność przyniosła mu jednak dopiero kreacja cynicznego gwiazdora rocka Billy'ego Macka we wspomnianej na początku komedii Richarda Curtisa. Wkrótce potem o aktora upomniało się Hollywood. W Ameryce stał się specjalistą od czarnych charakterów. Wszyscy pamiętają jego Davy'ego Jonesa z "Piratów z Karaibów" oraz Viktora z serii "Underworld". Najlepsze role nadal gra jednak na Wyspach, o czym świadczą Złoty Glob za "Gideon's Daughter" i nagrody BAFTA za "Stan gry", a także "To właśnie miłość". Prywatnie gwiazdor jest ojcem aktorki Mary Nighy.

William Francis „Bill“ Nighy (* 12. Dezember 1949 in Caterham, Großbritannien) ist ein britischer Schauspieler. Er wurde unter anderem mit einem Golden Globe ausgezeichnet.

Seine Karriere als Filmschauspieler begann 1981 mit einer Nebenrolle in der Verfilmung von Ken Folletts Die Nadel, doch sein internationaler Durchbruch kam erst im Alter von Mitte Fünfzig mit der Darstellung des alternden Rockstars Billy Mack in Tatsächlich… Liebe. In Großbritannien war er zu dieser Zeit bereits ein gut gebuchter Schauspieler, aber jetzt wurde auch Hollywood auf ihn aufmerksam.

Er verkörperte daraufhin unter anderem den Welten-Designer Slartibartfaß in Per Anhalter durch die Galaxis. Zudem spielte er im zweiten und dritten Teil von Fluch der Karibik den bösartigen Piraten Davy Jones und in Underworld, Underworld: Evolution und Underworld – Aufstand der Lykaner den Vampirfürsten Viktor sowie in Shaun of the Dead den Stiefvater Philip der Hauptperson Shaun und in Hot Fuzz einen Londoner Chief Inspector. 2009 war er als Chef einer chaotischen Piraten-Radiosender-Crew in Radio Rock Revolution zu sehen.

2010 spielte er den Rufus Scrimgeour in Harry Potter und die Heiligtümer des Todes: Teil 1.

Quelle: Wikipedia

William Francis Nighy (born 12 December 1949) is an English actor. Known for his work on screen and stage, he has received numerous awards, including two BAFTA Awards, a Golden Globe Award and nominations for an Academy Award and a Tony Award.

Nighy started his career with the Everyman Theatre, Liverpool and made his London debut with the Royal National Theatre starting with The Illuminatus! in 1977. There he gained acclaim for his roles in David Hare's Pravda in 1985, Harold Pinter's Betrayal in 1991, Tom Stoppard's Arcadia in 1993, and Anton Chekov's The Seagull in 1994. He received a Laurence Olivier Award for Best Actor nomination for his performance in Blue/Orange in 2001. He made his Broadway debut in Hare's The Vertical Hour in 2006, and returned in the 2015 revival of Hare's Skylight earning a Tony Award for Best Actor in a Play nomination.

Early film roles include in the comedies Still Crazy (1998), and Blow Dry (1999) before his breakout role in Love Actually (2003) which earned him a BAFTA Award for Best Supporting Actor. He soon gained recognition portraying Davy Jones in the Pirates of the Caribbean film series (2006-2007), and Viktor in the Underworld film series (2003-2009). Other films include Shaun of the Dead (2004), The Hitchhiker's Guide to the Galaxy (2005), The Constant Gardener (2005), Notes on a Scandal (2006), Hot Fuzz (2007), Valkyrie (2008), Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 1 (2010), The Best Exotic Marigold Hotel (2012), About Time (2013), Emma (2020), and Living (2022), the last of these earning him his first career Academy Award nomination.

Nighy has gained acclaim for his roles in television earning a British Academy Television Award for Best Actor for his performance in BBC One series State of Play (2003), and a Golden Globe Award for Best Actor for the BBC film Gideon's Daughter (2007). He's also known for his roles in HBO's The Girl in the Café (2006) and PBS's Page Eight (2012).

William Francis Bill Nighy (12 de diciembre de 1949) es un actor británico conocido por sus papeles antagónicos interpretando roles de villanos, como Viktor en la franquicia cinematográfica de Underworld, Davy Jones en Piratas del Caribe, el General Fallon en Jack el cazagigantes, entre otros.

Nighy nació en Caterham (Surrey), en 1949 y se formó en teatro en la escuela de actuación de Guildford. Realizó su debut profesional en el teatro en el Watermill Theatre de Newbury y luego siguió ganando experiencia en teatros regionales. En Liverpool creó, junto a Julie Walters y Pete Postlethwaite, una compañía de teatro itinerante que se presentaba en locales de variedades. Su primera actuación en Londres fue en el Hampstead Theatre, en noviembre de 1978, en la obra Comings and Goings.

Su larga asociación con el trabajo de David Hare comenzó a principios de la década de 1980, cuando fue elegido para Dreams of Leaving, un filme de la cadena BBC, escrito y dirigido por Hare. Su siguiente trabajo juntos fue Map of the World, escrita y dirigida por Hare, en el Royal National Theatre de Londres. Peter Hall, el director artístico del National Theatre, le pidió a Hare que formara una compañía de actores y se convirtió en uno de los miembros fundadores de artistas que incluía entre otros a Anthony Hopkins.

Descripción anterior del artículo de Wikipedia Bill Nighy, con licencia CC-BY-SA 3.0 ES, lista completa de colaboradores en Wikipedia.

威廉·弗朗西斯·奈伊（William Francis Nighy，1949年12月12日-），英国演员。他以银幕和舞台作品而闻名，获得了无数奖项，包括两项英国电影学院奖、一项金球奖以及一项奥斯卡奖和一项托尼奖提名。

Nighy 的职业生涯始于利物浦的 Everyman 剧院，并在皇家国家剧院首次亮相，从 The Illuminatus 开始！在这一年里 1977.在那里，他因在 1985 年大卫·黑尔的《真理报》、1991 年哈罗德·品特的《背叛》、1993 年汤姆·斯托帕德的《阿卡迪亚》和 1994 年安东·契科夫的《海鸥》中的角色而广受赞誉。2001年，他因在《蓝/橙》中的表演而获得劳伦斯·奥利维尔奖最佳男主角提名。他于 2006 年在 Hare 的 The Vertical Hour 中首次亮相百老汇，并在 2015 年复兴的 Hare's Skylight 中回归，获得了托尼奖最佳男主角提名。

早期的电影角色包括喜剧《Still Crazy》（1998 年）和 Blow Dry（1999 年），之后他在《真爱》（2003 年）中的突破性角色为他赢得了英国电影学院奖最佳男配角奖。他很快在《加勒比海盗》系列电影（2006-2007）中饰演戴维·琼斯，在《黑社会》系列电影（2003-2009）中饰演维克多。其他电影包括《死者肖恩》（2004 年）、《银河系漫游指南》（2005 年）、《永恒的园丁》（2005 年）、《丑闻笔记》（2006 年）、《热绒毛》（2007 年）、《女武神》（2008 年）、《哈利波特与死亡圣器——第 1 部分》（2010 年）、《最佳异国情调的万寿菊酒店》（2012 年）、《关于时间》（2013 年）、《艾玛》（2020 年）和《活着》（2022 年），其中最后一部为他赢得了职业生涯的第一个奥斯卡金像奖提名。

Nighy 因其在电视中的角色而广受赞誉，因在 BBC One 系列剧《State of Play》（2003 年）中的表演而获得英国学院电视奖最佳男主角奖，并凭借 BBC 电影《吉迪恩的女儿》（2007 年）获得金球奖最佳男主角奖。他还因在 HBO 的《咖啡馆里的女孩》（2006 年）和 PBS 的《第八页》（2012 年）中的角色而闻名。

威廉·法蘭西斯·「比爾」·奈伊，英國男演員，曾獲英國電影學院獎最佳男配角、英國電影學院獎電視類最佳男主角獎。以演舞台劇和電視劇而著名，1981年首次涉足電影。

빌 나이는 영국의 배우이다.

William Francis Nighy, dit Bill Nighy, est un acteur britannique, né le 12 décembre 1949 à Caterham (Surrey).

Il fait des apparitions dans plusieurs comédies britannique à succès comme Love Actually (2003), la trilogie Blood and Ice Cream (2004-2013), H2G2: Le Guide du voyageur galactique (2005), Good Morning England (2009) ou encore Il était temps (2013).

Il tourne en parallèle dans plusieurs films à gros budgets, son rôle le plus marquant étant celui de Davy Jones dans la série de films Pirates des Caraïbes, qu'il occupe dans Le Secret du coffre maudit (2006) et Jusqu'au bout du monde (2007). Il incarne également Viktor, le chef des vampires, dans la franchise Underworld (2003-2017), ou encore Rufus Scrimgeour, le ministre de la magie, dans Harry Potter et les Reliques de la Mort (2010).

À la télévision, il incarne l'agent du MI5 Johnny Worricker dans les téléfilms Page Eight (2011), Turks & Caicos (2014) et Salting the Battlefield (2014) ainsi que le Dr Black dans Doctor Who (2010).

Donnant de sa voix pour incarner des personnages, il est notamment la voix du HobbitSamsagace Gamegie dans l'adaptation radiophonique de 1981 de la trilogie de livres Le Seigneur des anneaux (1954-1955), de Rattlesnake Jake dans le film d'animation Rango (2011), du Guide dans la série de jeux Destiny (2014-), du Haut-Roi Émeric dans le jeu The Elder Scrolls Online (2014), ou encore celle d'Odin dans la fiction audio The Sandman: Acte II (2021).

Né d'un père garagiste et d'une mère infirmière, Bill Nighy suit des études à la John Fisher School de Purley, avec l'intention de devenir journaliste. Mais il n'obtient pas les diplômes nécessaires et s'installe en France pour écrire. Il retourne finalement en Angleterre et, sur les conseils d'une petite amie, suit des cours d'acteur à la Guildford School of Acting. Il y trouve sa vocation d'acteur.

Bill Nighy commence sa carrière de comédien au théâtre. Il a presque trente ans quand il intègre une troupe itinérante. Se frottant au répertoire classique, il joue dans des pièces de Shakespeare, Tom Stoppard, Harold Pinter ou David Hare. Il fait la connaissance de Judi Dench, avec laquelle il joue dans La Mouette de Tchekhov.

En 1981, il décroche le rôle du hobbit Sam dans l'adaptation radiophonique du Seigneur des Anneaux sur la BBC. Il participe à quelques épisodes de la version radio de la série Yes Minister, diffusée sur la BBC entre 1980 et 1984. Par la suite, il joue dans de nombreuses séries dramatiques à la radio et à la télévision, notamment la série de la BBC The Men's Room (1991).

Sa carrière cinématographique démarre dans les années 1990, mais elle ne prend vraiment une dimension internationale qu'au début de la décennie suivante. En 2003, Il obtient le rôle de Viktor, le chef des vampires de la saga Underworld, et signe une interprétation remarquée d'un rockeur déjanté sur le retour dans Love Actually de Richard Curtis. En février 2004, il obtient un BAFTA Film Award du meilleur acteur dans un second rôle pour ce rôle, suivi en avril d'un British Academy Television Awards du meilleur acteur pour la mini-série Jeux de pouvoir. ...

Source: Article "Bill Nighy" de Wikipédia en français, soumis à la licence CC-BY-SA 3.0.

Ο Γουίλιαμ Φράνσις Νάι (William Francis Nighy) είναι Βρετανός ηθοποιός. Γνωστός για τη δουλειά του σε πολλές θεατρικές, τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, έχει λάβει πολλά βραβεία, όπως ένα Βραβείο Κινηματογράφου της Βρετανικής Ακαδημίας και μία Χρυσή Σφαίρα, ενώ ήταν επίσης υποψήφιος για Όσκαρ, Τόνυ και Ολίβιε.

Ξεκίνησε την καριέρα του στο Everyman Theatre του Λίβερπουλ και έκανε το ντεμπούτο του στο Λονδίνο με το Βασιλικό Εθνικό Θέατρο ξεκινώντας με το έργο The Illuminatus! το 1977. Κέρδισε αναγνώριση για τις ερμηνείες του στα έργα Πράβντα του Ντέιβιντ Χέιρ το 1985, Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ το 1991, Arcadia του Τομ Στόπαρντ το 1993 και Ο γλάρος του Άντον Τσέχοφ το 1994. Έλαβε ένα βραβείο Ολίβιε καλύτερου ηθοποιού για τον ρόλο του στο Blue/Orange το 2001. Έπαιξε στο Μπρόντγουεϊ στα έργα του Ντέιβιντ Χέιρ The Vertical Hour (2006) και Skylight (2015), κερδίζοντας ένα βραβείο Τόνυ καλύτερου ηθοποιού σε θεατρικό έργο για το τελευταίο.

Οι πρώτοι κινηματογραφικοί ρόλοι του Νάι περιλαμβάνουν τις κωμωδίες Παράξενα φρούτα (1998), Guest House Paradiso (1999) και Τρίχες (2001). Ανέβηκε στο διεθνές αστέρι με τον ρόλο του στο Αγάπη είναι... (2003), που του χάρισε ένα βραβείο BAFTA Β' ανδρικού ρόλου. Στη συνέχεια υποδύθηκε τον Βίκτορ στη σειρά ταινιών Underworld (2003–2009) και τον Ντέιβι Τζόουνς στη σειρά ταινιών Οι πειρατές της Καραϊβικής (2006–2007). Άλλες ταινίες του περιλαμβάνουν Το ξύσιμο των νεκρών (2004), Γυρίστε τον γαλαξία με οτοστόπ (2005), Ο επίμονος κηπουρός (2005), Ημερολόγιο ενός σκανδάλου (2006), Καυτοί και άσφαιροι (2007), Επιχείρηση Βαλκυρία (2008), Άγριος στόχος (2010), Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου - Μέρος 1 (2010), Εξωτικό ξενοδοχείο Μάριγκολντ (2012), Όσα φέρνει ο χρόνος (2013), Έμμα (2020) και Αισθάνομαι ζωντανός (2022), το τελευταίο από τα οποία του χάρισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.

Ο Νάι έχει κερδίσει αναγνώριση για τους ρόλους του στην τηλεόραση, κερδίζοντας βραβείο BAFTA για τον ρόλο του στη σειρά του BBC One Η κατάσταση των πραγμάτων (2003) και μία Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του BBC Gideon's Daughter (2007). Είναι επίσης γνωστός για τους ρόλους του στο Το κορίτσι στην καφετέρια (2006) και την τριλογία Γουόρικερ του BBC, που περιλαμβάνει τις τηλεταινίες Page Eight (2012), Turks & Caicos (2014) και Salting the Battlefield (2014), καθώς και τη μίνι σειρά Η δοκιμασία της αθωότητας (2018).

William Francis Nighy (nato il 12 dicembre 1949) è un attore inglese. Conosciuto per il suo lavoro sullo schermo e sul palcoscenico, ha ricevuto numerosi premi, tra cui due BAFTA Awards, un Golden Globe e nomination per un Academy Award e un Tony Award.

Nighy ha iniziato la sua carriera con l'Everyman Theatre di Liverpool e ha fatto il suo debutto a Londra con il Royal National Theatre iniziando con The Illuminatus! nel 1977. Lì ha ottenuto consensi per i suoi ruoli in Pravda di David Hare nel 1985, Tradimento di Harold Pinter nel 1991, Arcadia di Tom Stoppard nel 1993 e Il gabbiano di Anton Chekov nel 1994. Ha ricevuto una nomination al Laurence Olivier Award come miglior attore per la sua interpretazione. in Blue/Orange nel 2001. Ha fatto il suo debutto a Broadway in The Vertical Hour di Hare nel 2006, ed è tornato nel revival del 2015 di Hare's Skylight ottenendo una nomination al Tony Award come miglior attore in un'opera teatrale.

I primi ruoli cinematografici includono le commedie Still Crazy (1998) e Blow Dry (1999) prima del suo ruolo da protagonista in Love Actually (2003) che gli è valso un BAFTA Award come miglior attore non protagonista. Ben presto ha ottenuto il riconoscimento interpretando Davy Jones nella serie di film Pirati dei Caraibi (2006-2007) e Viktor nella serie di film Underworld (2003-2009). Altri film includono L'alba dei morti dementi (2004), Guida galattica per gli autostoppisti (2005), The Constant Gardener (2005), Diario di uno scandalo (2006), Hot Fuzz (2007), Valkyrie (2008), Harry Potter e i Doni della Morte - Parte 1 (2010), Il miglior esotico Marigold Hotel (2012), About Time (2013), Emma (2020) e Living (2022), l'ultimo di questi gli è valso la sua prima nomination all'Oscar in carriera.

Nighy ha ottenuto consensi per i suoi ruoli in televisione, guadagnandosi un British Academy Television Award come miglior attore per la sua interpretazione nella serie della BBC One State of Play (2003) e un Golden Globe come miglior attore per il film della BBC Gideon's Daughter (2007). È noto anche per i suoi ruoli in The Girl in the Café (2006) della HBO e Page Eight (2012) della PBS.

William Francis Nighy mais conhecido por Bill Nighy é um ator e dublador britânico.

Vencedor dos prêmios Globos de Ouro e BAFTA iniciou a sua carreira no teatro e televisão, antes de fazer seu primeiro filme no cinema em 1981, e ficar mais conhecido por suas atuações em Simplesmente Amor (2003), no qual atuou ao lado de grandes nomes como Elisha Cuthbert, Alan Rickman, Emma Thompson, entre outros; e também Todo Mundo Quase Morto (2004), Notas Sobre um Escândalo (2006), Anjos da Noite (2003), Chumbo Grosso (2007), O Jardineiro Fiel (2005) e Piratas do Caribe.

É portador da Síndrome de Dupuytren, moléstia hereditária que causa-lhe a contração dos dedos das mãos.

Уильям Фрэнсис Най - английский актёр, лауреат премий «Золотой глобус» и BAFTA. Наиболее известен ролями в фильмах: «Рок-волна», «Реальная любовь», «Другой мир», «Пираты Карибского моря», «Зомби по имени Шон», «Гарри Поттер и Дары Смерти: Часть 1». Билл Найи родился 12 декабря 1949 года в Катерхэме, пригороде южного Лондона, графство Суррей. Его мать Кэтрин Жозефина Уиттакер, ирландка уроженка Глазго, работала медсестрой. Отец, англичанин Альфред Мартин Найи, управлял автомобильным гаражом и работал механиком. Билл был младшим ребёнком в семье и рос вместе с сестрой Анной и братом Мартином. Первым серьёзным увлечением маленького Уильяма стал рок-н-ролл. Группа Rolling Stones до сих пор является его любимой. В юные годы Билл посещал Школу для мальчиков им. Джона Фишера (John Fisher Grammar School) в Пурли, где и получил свой первый актёрский опыт, участвуя в школьных театральных постановках. Не сдав большинство выпускных экзаменов (кроме английского языка и литературы), в 15-летнем возрасте Билл получил работу курьера в магазине. В 16 лет Найи сбежал из дома и уехал в Париж, чтобы стать писателем. Однако после возвращения в Англию он сдал экзамены средней школы, работал разнорабочим и в психиатрической лечебнице, где работала его мать. В это же время поступил в Гилфордскую школу актёрского мастерства. После его окончания дебютировал в театре Уотермил в пьесе Теннесси Уильямса «Молочный фургон здесь больше не останавливается». В середине 1970-х на протяжении двух сезонов актёр работал в Everyman Theatre в Ливерпуле. Также выполнял обязанности бармена в перерывах и после окончания спектаклей. 4 марта 1977 года Билл Найи дебютировал в Национальном театре в Лондоне в эпической постановке Кена Кемпбелла и Криса Лангэма «Иллюминатус». До дебюта в кинематографе в 1981 году Билл Найи играл в театре, принимал участие в радио- и телевизионных постановках. Четырежды работал с режиссёром Ричардом Кёртисом - в фильмах «Реальная любовь» (2003), «Девушка из кафе» (2005), «Рок-волна» (2009) и «Бойфренд из будущего» (2013).