Popularny aktor niezawodowy, dziennikarz, krytyk filmowy, muzykolog, kompozytor, wirtuoz okaryny. Jedna z najbardziej charyzmatycznych i kontrowersyjnych osobowości polskiego kina. Związany z wybitną aktorką polskiego filmu czarno - białego, Teresą Tuszyńską. Zeznawał jako świadek oskarżenia w procesie przeciwko Januszowi Szpotańskiemu, autorowi "Cichych i Gęgaczy", za co został ukarany towarzyskim ostracyzmem, jako podejrzewany o współpracę z SB. Efektem tej sytuacji było jego załamanie psychiczne i depresja, z której bezskutecznie próbował się leczyć. Zmarł śmiercią samobójczą, wyskakując z okna swojego mieszkania na ósmym piętrze wieżowca. Zagrał w ponad pięćdziesięciu filmach. Grał zawsze na drugim planie, u boku największych gwiazd polskiego kina lat 50 i 60-tych. Dla kina został "zwerbowany" jako konsultant przez Andrzeja Wajdę, który obsadził go przypadkiem w epizodzie w swoim słynnym filmie "Kanał", gdzie zagrał SS-mana, pilnującego włazu, którym wychodzą z kanałów powstańcy. Także Wajdzie zawdzięcza swój słynny debiut, dzięki roli Andrzeja, dowódcy Maćka Chełmickiego w "Popiele i Diamencie", przeszedł na stale do historii polskiego kina, słynna scena, kiedy przy barze z Cybulskim wspominają poległych towarzyszy broni. Surowy i oszczędny styl gry Pawlikowskiego stał się przeciwwagą dla ekspresyjnego aktorstwa Zbigniewa Cybulskiego. Na fali sukcesu, Wajda zaintrygowany tą rolą, powierzył mu kolejną w filmie "Lotna" z roku 1959. Kolejne ważne role zagrał w latach 60-tych u Hasa. Pawlikowski dał się też poznać od samego początku jako utalentowany muzyk, komponował motywy i muzykę do filmów Wajdy i Konwickiego. Zmarł śmiercią samobójczą, wyskakując z okna swojego warszawskiego mieszkania na ósmym piętrze w bloku na tyłach Alej Jerozolimskich. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera H-1-14/15).