Personal Info
Known For Acting
Known Credits 67
Gender Male
Birthday July 18, 1920
Day of Death November 4, 1992 (72 years old)
Place of Birth Wołkowysk, Polska (obecnie Białoruś)
Also Known As
- Людвик Бенуа
Content Score
100
Yes! Looking good!
Login to report an issue
Biography
Ludwik Benoit to charakterystyczna postać całej epoki powojennego polskiego filmu. Jego dziadek po mieczu był Francuzem, pochodził z małej historycznej miejscowości pod Paryżem, w której do dziś zachowały się pamiątki z czasów imperium rzymskiego. Rodzina po kądzieli wywodziła się z okolic Łowicza, a on całe swoje życie zawodowe i rodzinne związał z Łodzią, nigdy nie ulegając pokusie przeniesienia się do Warszawy. W 1946 roku ukończył Studio Aktorskie Galla w Gdańsku. W 1948 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i razem z żoną, świetną aktorką Marią Zbyszewską, pamiętną między innymi z roli Pawlaczki w "Samych swoich", zaangażował się do Teatru im. Stefana Jaracza, a potem do Nowego, gdzie pracował przez trzydzieści lat, do śmierci (zmarł 3 listopada 1992 roku w Łodzi). Nazywano go polskim Bourvilem, bowiem podobnie jak sławny francuski aktor genialnie potrafił łączyć w jednej roli elementy komizmu i tragizmu. Porównywano go także do niezapomnianego Fernandela. Nie miał, jak oni, szczęścia do głównych ról, jednak nawet epizody w jego wykonaniu na długo zapadały w pamięć. Kasiarz o złotym sercu ochoczo pomagający zagubionej panience w filmie "Ewa chce spać" Tadeusza Chmielewskiego. Wachmistrz Luśnia z "Pana Wołodyjowskiego" Jerzego Hoffmana, niezawodny druh Małego Rycerza. Pełen godności wiejskiej prostaczek przygotowujący się do powitania kosmitów w "Big Bang" Andrzeja Kondratiuka. Szczególnie lubił grywać dla dzieci. Bardzo się cieszył, kiedy w niedzielne popołudnie mógł spotkać się z młodą widownią. Potem, odprężony i odświeżony, spacerkiem wracał na obiad do domu. Popis swoich umiejętności aktorskich dał w takich filmach jak "O dwóch takich co ukradli księżyc", "Rękopis znaleziony w Saragossie", "Jak rozpętałem drugą wojnę światową", "Kłopotliwy gość", "Noce i dnie", "Siekierezada", "Pierścień i róża", "Pan Samochodzik i praskie tajemnice", "Mleczna droga". Był jednym z najdowcipniejszych ludzi w Łodzi. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi (kwatera XI, rząd 43, grób 1).
Ludwik Benoit to charakterystyczna postać całej epoki powojennego polskiego filmu. Jego dziadek po mieczu był Francuzem, pochodził z małej historycznej miejscowości pod Paryżem, w której do dziś zachowały się pamiątki z czasów imperium rzymskiego. Rodzina po kądzieli wywodziła się z okolic Łowicza, a on całe swoje życie zawodowe i rodzinne związał z Łodzią, nigdy nie ulegając pokusie przeniesienia się do Warszawy. W 1946 roku ukończył Studio Aktorskie Galla w Gdańsku. W 1948 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i razem z żoną, świetną aktorką Marią Zbyszewską, pamiętną między innymi z roli Pawlaczki w "Samych swoich", zaangażował się do Teatru im. Stefana Jaracza, a potem do Nowego, gdzie pracował przez trzydzieści lat, do śmierci (zmarł 3 listopada 1992 roku w Łodzi). Nazywano go polskim Bourvilem, bowiem podobnie jak sławny francuski aktor genialnie potrafił łączyć w jednej roli elementy komizmu i tragizmu. Porównywano go także do niezapomnianego Fernandela. Nie miał, jak oni, szczęścia do głównych ról, jednak nawet epizody w jego wykonaniu na długo zapadały w pamięć. Kasiarz o złotym sercu ochoczo pomagający zagubionej panience w filmie "Ewa chce spać" Tadeusza Chmielewskiego. Wachmistrz Luśnia z "Pana Wołodyjowskiego" Jerzego Hoffmana, niezawodny druh Małego Rycerza. Pełen godności wiejskiej prostaczek przygotowujący się do powitania kosmitów w "Big Bang" Andrzeja Kondratiuka. Szczególnie lubił grywać dla dzieci. Bardzo się cieszył, kiedy w niedzielne popołudnie mógł spotkać się z młodą widownią. Potem, odprężony i odświeżony, spacerkiem wracał na obiad do domu. Popis swoich umiejętności aktorskich dał w takich filmach jak "O dwóch takich co ukradli księżyc", "Rękopis znaleziony w Saragossie", "Jak rozpętałem drugą wojnę światową", "Kłopotliwy gość", "Noce i dnie", "Siekierezada", "Pierścień i róża", "Pan Samochodzik i praskie tajemnice", "Mleczna droga". Był jednym z najdowcipniejszych ludzi w Łodzi. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi (kwatera XI, rząd 43, grób 1).
Acting
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|