Hiç kimse, eğer istemiyorsa ticarete atılmak zorunda değildir. İnsan, eğer kokoreççi açmak zorunda hissetmiyorsa insandır. Böyle bir mecburiyet olamaz. Zaten olmaz olsun böyle bir mecburiyet!

Bir gün bir dostunuz size gelip “ben vatkalı ceketler giymek istiyorum” derse ona kızmayın. Bunlar olabilir. Dost ne kadar acı söylese de aynı zamanda sırt da sıvazlamalıdır. Dostlarınızı vatkalı ceket giymeyenler arasından değil, sevgisini vatkaların ardına gizlemeyenler arasından seçiniz...

Bir vazgeçiş, bir çırpınış, bir kükreyiş... Bir kalemde tüm ailesini karşısına alan yaşlı Abidin'in çıplak hikayesi... İnsan kendi gölgesini vurabilir mi?

Ersoy, elim bir olay neticesinde babannesini kaybeder. Dostları onu teselli etmek için çok uğraşsalar da başarılı olamazlar.

Bu hayatta ne yapacağını bilemeyen Yılmaz'ın hayatı öyle bir noktaya gelir ki; ne yapacağını bilemez.

İlkkan ve Yılmaz, mahallelerinde uyanan karanlık güçle mücadele etmek için apartman yönetimi toplantısına katılır.

İlkkan, gerçek ailesini ararken; kendisini çığlık çığlığa yarasalarla dolu karanlık bir labirentte hüsran ve elem içerisinde bulur.

İlkkan ve Yılmaz, evlerinin duvarını boyattıklarına boyatacaklarına pişman olurlar.

İlkkan’ın sevgilisini kaybetmemek için yapamayacağı şey yoktur ve ayrıca insan dostu için çiğ tavuk da yer.

Yılmaz ve İlkkan bir yolunu bulup, enteresan bir aileye borçlanmayı başarırlar.

Hayat, arzularımızı ve beklentilerimizi her zaman karşılamayabilir...

Daha önce görülmemiş bir şeyi anlatmak kolay değildir ve 10 kişinin bir hakana ihtiyacı yoktur.