Catherine, kunstenares en de moeder van Ryan, voelt zich na twintig jaar in een rustoord weer de oude en wil haar vrijheid terug. Haar dokter ontvangt Ryan in het sanatorium om hem mee te delen dat zijn patiënte het beste bij haar zoon kan intrekken. Ryan is echter nog steeds niet vergeten dat ze hem zoveel jaren geleden alleen heeft achter gelaten om zich vrijwillig te laten opnemen. Wilfred daarentegen is in de wolken. Hij ziet in Catherine de moeder die hij nooit heeft gehad en is zelfs zo blij met haar komst dat hij Ryan weet te overtuigen om haar in huis te nemen. Toch kan Ryan zijn afkeer van het verleden en van haar gedrag niet verbergen...

Ryan's resentment of his mother even grows when she moves in and becomes friends with Wilfred.

לאחר שבילתה עשרים שנה במוסד לבריאות הנפש, קתרין, אימו של ראיין, מרגישה מוכנה לעזוב ולחזור לגור עם ראיין, אלא שראיין נוטר לה על כך שהיא עזבה אותו לפני כל כך הרבה שנים. וילפרד לעומתו מוצא בקתרין את האמא שמעולם לא הייתה לו.

La madre de Ryan quiere irse a vivir una temporada con su hijo. El problema es que lleva 20 años recluída en una institución mental