Ekranizacja autobiograficznych opowiadań Zbigniewa Uniłowskiego. Matka przedwcześnie dojrzałego Kamila zarabia na utrzymanie nierządem. Kiedy umiera, chłopiec bardzo przeżywa jej śmierć.

Po śmierci matki Kamila, przygarniają go ciotki. Zjawia się ojciec chłopca, który wyszedł z więzienia. Ojciec postanawia, że pojadą do Krakowa i tam chłopiec będzie chodził do szkoły.

Kamil przyjeżdża z ojcem do Krakowa. Mieszka u rodziny szewca, a następnie, gdy ojciec zostaje aresztowany, u jego kochanki. Ostatecznie trafia do internatu, gdzie ma godziwe warunki.

Dwudziestoletni Kamil odbywa praktykę kelnerską w restauracji. Poznaje tam grupę młodych artystów. Kamil pokazuje swoje rękopisy jednemu z pisarzy, a ten stwierdza, że ma talent literacki.

Kamil marzy o zostaniu pisarzem. Gnieździ się w pokoju z poetą, studentem medycyny i jego siostrą. Kamil stopniowo załamuje się i sięga po alkohol. Na domiar złego znów choruje na gruźlicę.

Kamil coraz gorzej się czuje. Mimo to wciąż pracuje nad swoją powieścią. Pragnie w niej wyrazić nędzę i cierpienie, które widzi wokół. Chce skończyć powieść, nim gruźlica pozbawi go sił.